پرش به محتوا

ولد الزنا: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹
imported>Abbashaeri
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Abbashaeri
خط ۱۱: خط ۱۱:
*[[ارث در قرآن|ارث]] ولدالزنا: فرزندی که از زنا حاصل می‌شود، از پدر و مادرش ارث نمی‌برد و پدر و مادر نیز از او ارث نمی‌برند.<ref>حکیم،‌ منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۴۱۱.</ref> البته برخی فقهای متقدم ارث او از مادرش را جایز می‌دانند.<ref>حلبی، الکافی فی الفقه، ۱۴۰۳ق، ص۳۳۷.</ref>
*[[ارث در قرآن|ارث]] ولدالزنا: فرزندی که از زنا حاصل می‌شود، از پدر و مادرش ارث نمی‌برد و پدر و مادر نیز از او ارث نمی‌برند.<ref>حکیم،‌ منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۴۱۱.</ref> البته برخی فقهای متقدم ارث او از مادرش را جایز می‌دانند.<ref>حلبی، الکافی فی الفقه، ۱۴۰۳ق، ص۳۳۷.</ref>


*مناصب شرعی: ولدالزنا نمی‌تواند عهده‌دار برخی مناصب شرعی باشد؛ او نمی‌تواند [[امام جماعت]] باشد<ref>حلی،‌ الجامع للشرائع، ۱۴۰۵ق، ص۹۷.</ref> [[سید مرتضی]] حکم به بطلان [[نماز جماعت]] در اقتدای به زنازاده را خاص شیعه می‌داند.<ref>شریف مرتضی،‌ الانتصار فی انفرادات الامامیه، ۱۴۱۵ق، ص۱۵۸.</ref>همچنین ولدالزنا از [[مرجعیت|مرجعیت فتوی]] منع شده است.<ref>اشتهاردی، مدارک العروه، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۵۵. </ref> و تصدی منصب [[قضاوت]] هم برای او جایز نیست.<ref>بهایی، جامع عباسی، ۱۴۲۹ق، ص۷۹۱.</ref>  
*مناصب شرعی: ولدالزنا نمی‌تواند عهده‌دار برخی مناصب شرعی باشد؛ او نمی‌تواند [[امام جماعت]] باشد.<ref>حلی،‌ الجامع للشرائع، ۱۴۰۵ق، ص۹۷.</ref> [[سید مرتضی]] حکم به بطلان [[نماز جماعت]] در اقتدای به زنازاده را خاص شیعه می‌داند.<ref>شریف مرتضی،‌ الانتصار فی انفرادات الامامیه، ۱۴۱۵ق، ص۱۵۸.</ref>همچنین ولدالزنا از [[مرجعیت|مرجعیت فتوی]] منع شده است.<ref>اشتهاردی، مدارک العروه، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۵۵. </ref> و تصدی منصب [[قضاوت]] هم برای او جایز نیست.<ref>بهایی، جامع عباسی، ۱۴۲۹ق، ص۷۹۱.</ref>  


*شهادت در محاکم: شهادت ولدالزنا هم شنیده نمی‌شود و در دادگاه اعتباری ندارد.<ref>حلی،‌ المعتبر، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۳۵.</ref> اگرچه برخی فقها شهادت او را در امور کم‌اهمیت جایز می‌دانند.<ref>حلی، نکت النهایه، ۱۴۱۲ق، ج۲ ص۵۲.</ref>
*شهادت در محاکم: شهادت ولدالزنا هم شنیده نمی‌شود و در دادگاه اعتباری ندارد.<ref>حلی،‌ المعتبر، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۴۳۵.</ref> اگرچه برخی فقها شهادت او را در امور کم‌اهمیت جایز می‌دانند.<ref>حلی، نکت النهایه، ۱۴۱۲ق، ج۲ ص۵۲.</ref>
کاربر ناشناس