عثمان بن عفان: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر منابع تاریخ اسلام، [[امام علی علیه السلام|امام علی(ع)]] با قتل عثمان مخالف بود و برای جلوگیری از قتل او، دو فرزندش [[امام حسن مجتبی علیه السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه السلام|حسین(ع)]] و چند تن دیگر را به نگهبانی خانه او گماشت.<ref>دینوری، امامت و سیاست (ترجمه فارسی)، ص۶۴. نیز نک: ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۴۶</ref> به نقل برخی منابع، او پس از اطلاع از قتل عثمان گریست و نگهبانان خانه او را توبیخ کرد و گفت که هیچ توجیهی برای قتل عثمان وجود ندارد.<ref>دینوری، امامت و سیاست (ترجمه فارسی)، ص۶۹.</ref> در نقلی دیگر از قول امام علی (ع) آمده است که عثمان، خود، حسن و حسین(ع) را که از او حفاظت می‌کردند، از جنگ با مهاجمان خانه خود بازداشته است.<ref>دینوری، امامت و سیاست (ترجمه فارسی)، ص۷۶.</ref> پیش از قتل عثمان نیز امام علی(ع) بارها وساطت کرد و کمک‌هایی به او رساند؛ برای نمونه وقتی معترضان وی را محاصره کردند و آب را بر او بستند، امام علی(ع) آب و غذا به او می‌رساند.<ref>نک: دینوری، امامت و سیاست (ترجمه فارسی)، ص۶۱.</ref> <br /> به نقل منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] از امام علی(ع)، او گفته است که اگر عثمان از من برای دفاع از خود کمک می‌خواست از جان مضایقه نمی‌کردم، به مرگ حسن و حسین رضایت می‌دادم، من مردم را از کشتن عثمان بیم دادم.<ref>دینوری، امامت و سیاست (ترجمه فارسی)، ص۷۶.</ref>

گفته‌اند وقتی معترضان مصری قصد محاصره و قتل عثمان را کردند، نزد علی(ع) آمدند و گفتند: برخیز و همراه ما بیا تا به‌سوی او برویم، خداوند خون وی را حلال کرده است. علی(ع) گفت: به خدا سوگند چنین نخواهم کرد و با شما نخواهم آمد. مردم مصر گفتند: پس چرا برای ما نامه نوشتی؟ علی گفت: به خدا سوگند، من هرگز برای شما نامه‌ای ننوشتم. در این‌جا آنها به یکدیگر نگاه کردند.<ref>دینوری، امامت و سیاست (ترجمه فارسی)، ص۶۱.</ref>