عثمان بن عفان: تفاوت میان نسخه‌ها

با بالا گرفتن تشنج در [[حجاز]] و تن ندادن عثمان به خواسته‌های مردم، که مهمترینش استعفای خود عثمان بود، معترضان اهل مدینه همراه جمعیت بسیاری از کوفه و مصر تصمیم گرفتند اقدامات خود را علیه او شدت بخشند.<ref>نک: دینوری، امامت وسیاست/ترجمه،ص: ۶۱.</ref>سرانجام، [[مالک اشتر نخعی]] با هزار مرد از کوفه و ابن ابی حذیفه با چهار صد مرد مصری به در خانه عثمان رفتند و خانه عثمان را شب و روز در محاصره خود قرار دادند. در این میان طلحه هر دو دو گروه را علیه عثمان تحریک می‌کرد. او به آنان گفت: عثمان از این که او را در محاصره گرفته‌اید، ترس و بیمی ندارد؛ زیرا علی آب و غذا برایش می‌رساند. از این که آب به عثمان برسد جلوگیری کنید.<ref>نک: دینوری، امامت وسیاست/ترجمه،ص: ۶۱.</ref> پیش از این، علی(ع) به عثمان اطلاع داد که برای مدتی از مدینه خواهد رفت و عثمان موافقت کرد.<ref>نک: دینوری، امامت وسیاست/ترجمه،ص:۵۷ و ۵۸.</ref> هرچند امام علی(ع) دو فرزندش را به صورت مسلح به نگهبانی از خانه عثمان برای حفاظت از عثمان گمارد، با بیرون رفتن او، اوضاع بر عثمان تنگتر شد.<ref>نک: دینوری، امامت و سیاست(ترجمه فارسی)، ص۵۷ و ۵۸و ۶۴.</ref>عثمان و کسانی که با او در خانه بودند، حتی برای آب و خوراک خود با مضیقه رو به رو شدند. عثمان نامه‌هایی به مکه و شام نوشت و از مسلمانان این دو شهر درخواست کمک کرد و در نامه نوشت که من توبه کرده‌ام ولی این جماعت توبه مرا نمی‌پذیرند و جز به کناره‌گیری‌ام رضا نمی‌دهند؛ ترسم که به زودی اندخته خوراکی خانه‌ام تمام شود.<ref>نک: دینوری، امامت وسیاست/ترجمه،ص: ۵۸ و ۵۹.</ref>از واقدی نقل کرده‌اند که محاصره عثمان چهل و نه روز طول کشیده است.<ref>نک: ابن عبد البر، الاستیعاب، ۳، ۱۰۴۴.</ref>