عثمان بن عفان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عبد الله بن ابی سرح]]، برادر رضاعی عثمان، که والی مصر شده بود،<ref>دینوری، الاخبار الطوال، ۱۳۹.</ref> سابقه خوبی در اسلام نداشت. گفته‌اند که او مدتی در مدینه کاتب وحی بود، ولی مرتد شد و به قریش پیوست. حتی آیه‌ای(سوره أنعام/آیه ۹۳)در مذمت او نازل شد.<ref>نک: ابن عبد البر، الاستیعاب، ۱، ۶۹.</ref>او با توجه به آشنایی‌اش با روحیات پیامبر اکرم(ص)به قریش برای مواجهه با آن حضرت مشورت می‌داد.<ref>نک: واقدی، مغازی، ۲، ۷۸۷.</ref> پیامبر در فتح مکه فرمان قتل او را صادر کرده بود ولی او به عثمان پناه آورد و در موقعیتی مناسب به حضور پیامبر رسید و با شفاعت عثمان بخشوده شد<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ۲، ۲۴۹.</ref> هرچند به ظاهر، پیامبر چندان از این بخشودن رضایت نداشته است. منابع نقل کرده‌اند که عثمان به حضور پیامبر رسید و درخواست عفو عبدالله را مطرح کرد و پیامبر هیچ نگفت و سرانجام با تکرار این درخواست او را بخشید؛ ولی خطاب به یارانش که نزدیک او بودند گفت که چرا پیش از آن که من او را عفو کنم، یکی از شما او را نکشت.<ref>واقدی، مغازی، ۲، ۸۵۶.</ref>

سرانجام عثمان در یک اقدام دیرهنگام و تحت فشار مسلمانان، ولید را از حکومت کوفه برداشت و سعید بن عاص را جانشین او کرد؛ اما عملکرد سعید اوضاع را بحرانی‌تر کرد. او در عمل و گفتار بیان می‌داشت که عراق ملک قریش و بنوامیه است. برخی صحابه و بزرگان از جمله مالک اشتر به رفتار او اعتراض کردند ولی این اعتراضات سودی نداشت و تنها به درگیری بیشتر میان سعید و آنان و اعتراضات گسترده‌تری انجامید. عثمان به هواخواهی والی خود، رهبران اعتراضات را به شام تبعید کرد. در میان آنان شماری از بزرگان کوفه از جمله مالک اشتر و صَعْصَعَةِ بْنِ صُوحان جای داشتند.