پرش به محتوا

عراق: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۰۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۳
جز
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲۳: خط ۴۲۳:


===شیعیان در دوره حزب بعث===
===شیعیان در دوره حزب بعث===
سیاست حزب بعث، کنار گذاشتن شیعیان و کردها از حوزه سیاست بود. از ۱۹۲۰م تا زمان سقوط دولت بعثی عراق به وسیله آمریکا در سال ۲۰۰۳م، گروه‌های سنی نقش کلیدی در سیاست عراق داشتند. در سال ۱۳۵۰ش و ۱۳۵۴ش ایرانیان از عراق اخراج شدند و در سال ۱۳۵۸ش [[جنگ ایران و عراق]] اتفاق افتاد.
{{اصلی|حزب بعث عراق}}
سیاست حزب بعث، کنار گذاشتن شیعیان و کردها از حوزه سیاست بود. از ۱۹۲۰م تا زمان سقوط دولت بعثی عراق به وسیله [[ایالات متحده امریکا|آمریکا]] در سال ۲۰۰۳م، گروه‌های [[اهل سنت و جماعت|سنی]] نقش کلیدی در سیاست عراق داشتند. در سال ۱۳۵۰ش و ۱۳۵۴ش ایرانیان از عراق اخراج شدند و در سال ۱۳۵۸ش [[جنگ ایران و عراق]] اتفاق افتاد.


حزب بعث برگزاری مراسم‌های مذهبی را محدود کرد و همچنین هر نوع برقراری [[موکب]] و [[پیاده‌روی اربعین|پیاده‌روی به کربلا]] ممنوع شد.<ref>المؤمن، سنوات الجمر، ۲۰۰۴م، ص۱۶۵.</ref> مردم [[نجف]] در [[۱۵ صفر]] ۱۳۹۸ق برابر با ۱۹۷۷م آماده برگزاری مراسم پیاده‌روی اربعین شدند.<ref>الأسدی، موجز تاریخ العراق السیاسی الحدیث، ۲۰۰۱م، ص۱۰۱.</ref> کاروان سی‌هزار نفری به سمت [[کربلاء]] حرکت کرد. این حرکت از ابتدا با برخورد حکومت مواجه شده و تعدادی [[شهید]] شدند. در نهایت در مسیر [[نجف]] به کربلا، نیروهای ارتش حمله کرده، هزاران نفر را بازداشت کردند.<ref>ویلی،‌ نهضت اسلامی شیعیان عراق،‌ ۱۳۷۳ش، ص۸۱.</ref> تعدادی کشته شدند، برخی به اعدام و برخی دیگر به حبس ابد محکوم گردیدند. [[سید محمد باقر صدر]] و [[سید محمد باقر حکیم]] در این انتفاضه نقش داشتند.<ref>المؤمن، سنوات الجمر، ۲۰۰۴م، ص۱۶۹.</ref> [[امام خمینی]] نیز این قیام مردمی را تأیید کرد.<ref>المؤمن، سنوات الجمر، ۲۰۰۴م، ص۱۷۰.</ref>
حزب بعث برگزاری مراسم‌های مذهبی را محدود کرد و همچنین هر نوع برقراری [[موکب]] و [[پیاده‌روی اربعین|پیاده‌روی به کربلا]] ممنوع شد.<ref>المؤمن، سنوات الجمر، ۲۰۰۴م، ص۱۶۵.</ref> مردم [[نجف]] در [[۱۵ صفر]] ۱۳۹۸ق برابر با ۱۹۷۷م آماده برگزاری مراسم پیاده‌روی اربعین شدند.<ref>الأسدی، موجز تاریخ العراق السیاسی الحدیث، ۲۰۰۱م، ص۱۰۱.</ref> کاروان سی‌هزار نفری به سمت [[کربلاء]] حرکت کرد. این حرکت از ابتدا با برخورد حکومت مواجه شده و تعدادی [[شهید]] شدند. در نهایت در مسیر [[نجف]] به کربلا، نیروهای ارتش حمله کرده، هزاران نفر را بازداشت کردند.<ref>ویلی،‌ نهضت اسلامی شیعیان عراق،‌ ۱۳۷۳ش، ص۸۱.</ref> تعدادی کشته شدند، برخی به اعدام و برخی دیگر به حبس ابد محکوم گردیدند. [[سید محمد باقر صدر]] و [[سید محمد باقر حکیم]] در این انتفاضه نقش داشتند.<ref>المؤمن، سنوات الجمر، ۲۰۰۴م، ص۱۶۹.</ref> [[امام خمینی]] نیز این قیام مردمی را تأیید کرد.<ref>المؤمن، سنوات الجمر، ۲۰۰۴م، ص۱۷۰.</ref>
confirmed، templateeditor
۲٬۰۶۵

ویرایش