Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۹۳
ویرایش
imported>M.r.seifi (افزودن ناوبری اصطلاحات فقهی) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اصل صحت''' یا '''قاعده صحت''' به معنای درست انگاشتن عمل دیگری است. در [[فقه]] و [[اخلاق]] کاربرد فراوانی دارد. برای این قاعده سه معنای کاربردی در نظر گرفته شده که شامل [[احکام تکلیفی|جواز تکلیفی]]، [[احکام وضعی|جواز وضعی]] و صحت معاملات است. | '''اصل صحت''' یا '''قاعده صحت''' به معنای درست انگاشتن عمل دیگری است. در [[فقه]] و [[اخلاق]] کاربرد فراوانی دارد. برای این قاعده سه معنای کاربردی در نظر گرفته شده که شامل [[احکام تکلیفی|جواز تکلیفی]]، [[احکام وضعی|جواز وضعی]] و صحت معاملات است. | ||
== | ==مفهومشناسی== | ||
اصل صحت در قواعد فقهی «اصالة الصحه فی عمل الغیر» نامیده شده است. این قاعده در فقه به معنای درست دانستن عمل مسلمان است.<ref>أنصاری، فرائد الأصول، مجمع الفکر الاسلامی، ج۳، ص۳۴۵؛ حائری یزدی، درر الفوائد، مهر، ج۲، ص۲۳۷؛ ایروانی، دروس تمهیدیة فی القواعد الفقهیة، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۷۴؛ واعظ حسینی، مصباح الأصول، داوری، ج۳، ص۳۲۲؛ ولایی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۸۶.</ref> در اخلاق به معنای مباح قلمداد کردن کار دیگری بیان شده است.<ref>محقق داماد، قواعد فقه، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۹۵.</ref> گرچه برخی این قاعده را درباره عملکرد خود انسان جاری دانستهاند.<ref>مکارم شیرازی، القواعد الفقهیة، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۱۱۳.</ref> | اصل صحت در قواعد فقهی «اصالة الصحه فی عمل الغیر» نامیده شده است. این قاعده در فقه به معنای درست دانستن عمل مسلمان است.<ref>أنصاری، فرائد الأصول، مجمع الفکر الاسلامی، ج۳، ص۳۴۵؛ حائری یزدی، درر الفوائد، مهر، ج۲، ص۲۳۷؛ ایروانی، دروس تمهیدیة فی القواعد الفقهیة، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۷۴؛ واعظ حسینی، مصباح الأصول، داوری، ج۳، ص۳۲۲؛ ولایی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۸۶.</ref> در اخلاق به معنای مباح قلمداد کردن کار دیگری بیان شده است.<ref>محقق داماد، قواعد فقه، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۹۵.</ref> گرچه برخی این قاعده را درباره عملکرد خود انسان جاری دانستهاند.<ref>مکارم شیرازی، القواعد الفقهیة، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۱۱۳.</ref> | ||