عبدالله بن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها

شخصیت ابن عمر، مانند پدرش در تفکر دینی و سیاسی اهل سنت از اهمیت ویژهای برخوردار است. او علاوه بر آنکه صحابی پیامبر بوده، فرزند خلیفه دوم نیز به‌شمار می‌آمد.<ref>جعفریان، «تأثیر موضع‌گیری‌های شخصی در فقه سیاسی اهل سنت»، ص۵۴.</ref> صرفنظر از این دو نکته، اهل سنت او را روایت‌گر احادیث زیادی از پیامبر(ص)،‌ [[ابوبکر]] و [[عمر]] می‌دانند که با توجه به فرزندی وی نسبت به خلیفه، مورد توجه خاص قرار گرفته است.<ref>ابن حجر،‌ الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۱۵۶.</ref> ابن‌اثیر نیز فضایلی را برای عبدالله نقل کرده‌ است و او را از بزرگان اهل سنت دانسته‌ که شصت سال پس از پیامبر (ص) فتوا داده است.<ref>ابن اثیر، اسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۳۸.</ref>

در مقابل برخی معتقدند ابن عمر [[روایات]] کمی از پیامبر (ص) نقل می‌کرد، چنانچه شعبی می‌گوید در طول یک‌سالی که با او همنشین بوده، حدیثی از او نشنیده است.<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۱۰۸.</ref>

و برخی مانند [[جابر بن عبدالله انصاری|جابر بن عبدالله]] از او روایت نقل کرده‌اند.<ref>ابن اثیر، اسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۳۹.</ref>

اهل سنت همچنین روایت‌هایی با موضوع بیان فضیلت‌های [[علی(ع)]]،<ref>تهرانی، امام‌شناسی، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۱۸۳.</ref> [[قرائت‌های هفتگانه|قرائت‌های مختلف قرآن]]،<ref>جعفریان، افسانه تحریف قرآن، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۱.</ref> صدقه<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۶۵۳.</ref> و دیگر موضوعات از او نقل کرده‌اند.

 

به گزارش منابع [[اهل سنت]]، عبدالله سعی می‌کرد تمام عبادت‌های را که از پیامبر(ص) دیده و شنیده است، انجام دهد. تا آنجاکه به همان مکان‌هایی که پیامبر(ص) در آن استراحت می‌کرد و [[نماز]] می‌خواند، سفر می‌کرد تا در همان مکان‌ها نماز بخواند.<ref>ابن اثیر، اسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۳۷.</ref>

درباره [[زهد|زهدش]] گفتند از کسی تقاضای پول نداشت، با این حال هدیه هیچ حاکمی را نیز رد نمی‌کرد و تمام هدایا را می‌پذیرفت.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۱۱۲.</ref>

و همچنین بی‌رغبت به دنیا بود و بسیار حج می‌گذارد و صدقه می‌داد.<ref>ابن اثیر، اسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۳۸.</ref>