ملاصدرا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی'''(متوفی [[سال ۱۰۵۰ هجری قمری|۱۰۵۰ق]]) مشهور به ملاصدار [[فلسفه|فیلسوف]]، [[عرفان|عارف]] و [[مفسر]] [[شیعه|شیعی]]. وی به '''ملاصدرا'''، '''صدرالحکما''' و '''صدر المتألهین''' معروف است. او شاگرد [[میر داماد]] و [[شیخ بهایی]] است و [[ملا محسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] و عبدالرزاق لاهیجی را نیز معروف‌ترین شاگردان او دانست. ملاصدرا بنیانگذار مکتب فلسفی [[حکمت متعالیه]] به عنوان سومین مکتب مهم فلسفی در جهان اسلام است. او نظام فلسفی خود را در کتاب «[[الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة]]» معروف به اسفار تبیین کرده که از مهم‌ترین کتاب‌های وی است. پس از او سنت عقلانی شیعه تحت تأثیر آموزه‌های وی قرار گرفت و فیلسوفان شیعه متعددی از جمله [[ملاهادی سبزواری]] و [[علامه طباطبایی]] به شرح او پرداختند. [[اصالت وجود]] اساس مکتب فکری اوست. نظریه‌اش در باره چگونگی [[معاد جسمانی]] مناقشاتی برانگیخته است.