غناء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←اکثر لغت شناسان غناء را صوت یا نغمه می‌دانند
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
یکی از پیچیدگی‌های مفهوم غناء، اطلاق غناء بر کلام یا مطلق صوت عنوان شده است. ظاهر برخی روایات نشان دهنده این مطلب است که غناء از مقوله و جنس کلام‌ها و سخنان لهوی و باطل است و ظاهر برخی دیگر از روایات و آیات گویای این مطلب است که غناء از مقوله اصوات باطل و لهوی است.<ref>ایرانی، دیدگاه پنجم، ۱۳۷۳ش، ص۴۰.</ref> | یکی از پیچیدگی‌های مفهوم غناء، اطلاق غناء بر کلام یا مطلق صوت عنوان شده است. ظاهر برخی روایات نشان دهنده این مطلب است که غناء از مقوله و جنس کلام‌ها و سخنان لهوی و باطل است و ظاهر برخی دیگر از روایات و آیات گویای این مطلب است که غناء از مقوله اصوات باطل و لهوی است.<ref>ایرانی، دیدگاه پنجم، ۱۳۷۳ش، ص۴۰.</ref> | ||
===اکثر لغت شناسان غناء را صوت یا نغمه می‌دانند=== | ===اکثر لغت شناسان غناء را صوت یا نغمه می‌دانند=== | ||
بر اساس آنچه از کتاب‌های لغت در مورد معنای لغوی غناء مطرح شده است می‌توان گفت که نقطه مشترک همه موارد مطرح شده این باشد که غناء نغمه یا صوت است و ربطی به کلام و سخن ندارد.<ref>ایرانی، «مبانی نظری/ دیدگاه جمعی در باب غنا و موسیقی»، ص۲۱.</ref> برخی برای اثبات این سخن مدعی شده‌اند؛ از قیودی که | بر اساس آنچه از کتاب‌های لغت در مورد معنای لغوی غناء مطرح شده است می‌توان گفت که نقطه مشترک همه موارد مطرح شده این باشد که غناء نغمه یا صوت است و ربطی به کلام و سخن ندارد.<ref>ایرانی، «مبانی نظری/ دیدگاه جمعی در باب غنا و موسیقی»، ص۲۱.</ref> برخی برای اثبات این سخن مدعی شده‌اند؛ از قیودی که لغت شناسان در تعریف غناء بیان کرده‌اند مانند طرب انگیزی، [[ترجیع]]، مد و کشش صوت می‌توان نتیجه گرفت که غناء نوعی آواز خوش همراه با تحریرات و [[ترجیع|ترجیعات (چهچه)]] است که در شنوده اثر می‌گذارد و او را مفتون و مجذوب خود می‌کند.<ref>ایرانی، «مبانی نظری/ دیدگاه جمعی در باب غنا و موسیقی»، ص۲۱.</ref> | ||
===مبنای تعریف فقها=== | ===مبنای تعریف فقها=== | ||