شاه طهماسب اول: تفاوت میان نسخه‌ها

فرار اولامه سلطان تکلو از سران معتبر [[قزلباش]] به عثمانی و پناهنده شدن القاص میرزا برادر شاه تهماسب به سلطان سلیمان و نیز تحریکاتی که در [[استانبول]] علیه [[ایران]] انجام دادند، آتش جنگ میان [[صفویان|دولت صفوی]] و [[عثمانیان|حکومت عثمانی]] را دامن زد.<ref>تذکره شاه تهماسب،۱۳۴۳ ه‍.ق: ص۸۹</ref> سپاهیان عثمانی چندین بار به مناطق غربی متصرفات صفوی و [[آذربایجان (منطقه)|آذربایجان]] حمله کردند. با توجه به تعداد بسیار کمتر سپاهیان صفوی، چاره‌ای جز استفاده از نبرد دفاعی نداشت. شاه تهماسب نیز با استفاده از تاکتیک امحای منابع حداکثر بهره‌برداری را می‌کرد. پیشرفت آنان را مانع می‌گردید، به نحوی که لشکرکشی‌ها به نتایجی که منظور نظر سلطان عثمانی بود، منجر نشد. حتی در بعضی از جبهه‌ها مانند [[قفقاز]] متحمل شکست شدند. [[شاه اسماعیل دوم|اسماعیل میرزا]] فرزند شاه تهماسب در سال ۹۵۸ ه‍.ق با فتح [[ارزنه الروم]] و [[کردستان]] و [[ارمنستان]]، مناطقی را که به اطاعت سلطان عثمانی درآمده بود، مجدد به حاکمیت صفویه اضافه کرد.<ref>سیوری، ایران عصر صفوی، ص۵۶</ref>