نماز وتیره: تفاوت میان نسخه‌ها

وتیره در فقه به معنای «وتر کوچک» معنا شده است. وتر، یک رکعت پایانی نماز شب است.  [[امام صادق]](ع) نماز وتیره را به منزله یک رکعت نماز وتر در نماز شب می‌داند که اگر نمازگزار پس از ادای آن (وتیره) از دنیا رفت ثواب نماز وتر برای او منظور گردد. امام صادق در ادامه فرمود [[پیامبر اکرم]] این نماز را نمی‌خواند، زیرا به وسیله [[وحی]] می‌دانست که آیا در این شب از دنیا می‌رود یا خیر؛ اما دیگران را به خواندن آن توصیه می‌کرد.<ref>صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۶ق، ج۲، ص۳۳۰و۳۳۱.</ref>

نماز وتیره، دور رکعت نماز نافله عشاء است که به صورت نشسته خوانده می‌شود. بهتر است در دو رکعت این نماز صد [[آیه]] از [[قرآن]] خوانده شود و [[مستحب]] است به‌جای صد آیه، [[سوره واقعه]] را در یک رکعت و [[سوره توحید]] را در رکعت دیگر بخوانند.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، ص۱۹.</ref> در روایت دیگری [[امام باقر]](ع) فرمود: هرکس [[سوره ملک|سوره مُلْک]] را شب بخواند، به قرائت بسیار و پاکیزه عمل نموده و از غافلان نخواهد بود و من نیز بعد از نماز عشا آن دو را در حالت نشسته [در نافله عشاء] می‌خوانم.<ref>سید بن طاووس، فلاح السائل، ص۲۵۹.</ref>