پرش به محتوا

محمدشریف مازندرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hasaninasab
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Pourrezaei
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
| وب‌گاه رسمی =
| وب‌گاه رسمی =
}}
}}
'''محمد‌شریف بن حسن‌علی آملی مازندرانی حائری''' (<small>درگذشت ۱۲۴۶ ه‍.ق</small>)، مشهور به شریف‌العلماء مازندرانی، از [[فقیه|فقهای]] [[شیعه]] در قرن سیزدهم [[هجری قمری]] و شاگرد [[سید محمد مجاهد|سیدمحمد مجاهد]]، [[صاحب ریاض]]. وی همچنین استاد علمایی مانند [[شیخ مرتضی انصاری]]، [[سیدشفیع جاپلقی]]، [[مولی اسماعیل یزدی]] و [[فاضل دربندی حایری|فاضل دربندی]] نیز بوده است.
'''محمد‌شریف بن حسن‌علی آملی مازندرانی حائری''' (<small>درگذشت ۱۲۴۶ ه‍.ق</small>)، مشهور به شریف‌العلماء مازندرانی، از [[فقیه|فقهای]] [[شیعه]] در قرن سیزدهم [[هجری قمری]] و شاگرد [[سید محمد مجاهد|سیدمحمد مجاهد]]، [[صاحب ریاض]]. وی همچنین استاد علمایی مانند [[شیخ مرتضی انصاری]]، [[سیدشفیع جاپلقی]]، [[مولی اسماعیل یزدی]] و [[فاضل دربندی حایری|فاضل دربندی]] نیز بوده است.


خط ۳۷: خط ۳۶:
==اطلاعات علمی==
==اطلاعات علمی==
===تدریس، اساتید و آثار===
===تدریس، اساتید و آثار===
محمدشریف، از [[شیخ محمدحسن یاسین]] روایت کرده و شاگرد او بوده است. در کربلا، ابتدا شاگردی [[سیدمحمد مجاهد]] را کرد و سپس به مدت نه سال از [[صاحب ریاض]] آموخت. بعد از این مدت، درس استاد چیز جدیدی برای او نداشت و صاحب ریاض اکثرا از پاسخ به سوالات او باز می‌ماند از این رو برای به دست آوردن برخی کتاب‌ها و آموختن بیشتر به [[ایران]] سفر کرد. در ایران، در هر شهری اکثرا یک تا دو ماه اقامت داشت و چون کسی را به همیاری نیافت به [[زیارت]] [[امام رضا(ع)]] در [[مشهد]] رفت و از آن‌جا به کربلا برگشت. درس شریف العلما، در اواخر حیات صاحب ریاض مورد توجه طلاب قرار گرفت. او دو کلاس درس داشت؛ یکی برای مبتدیان و دیگری برای غیر مبتدیان و در روزهای تعطیل هم برای گروه دیگری از طلاب درس می‌داد. محمدشریف، تعطیلی در درس نداشت و حتی در [[ماه رمضان]] که عادت بر تعطیلی دروس حوزی بود، شب‌ها را تا نیمه‌شب تدریس می‌کرد. او در مدرسه خان درس می‌داد و جمعیت هزار نفری در درس او حاضر می‌شدند.<ref>طبقات اعلام الشیعه، ج۲، آقابزرگ، ص۶۱۹-۶۲۰؛ اعیان الشیعه، ج۳۶، امین، ص۳۳۸-۳۳۹</ref>
محمدشریف، از [[شیخ محمدحسن یاسین]] روایت کرده و شاگرد او بوده است. در کربلا، ابتدا شاگردی [[سیدمحمد مجاهد]] را کرد و سپس به مدت نه سال از [[صاحب ریاض]] آموخت. بعد از این مدت، درس استاد چیز جدیدی برای او نداشت و صاحب ریاض اکثرا از پاسخ به سؤالات او باز می‌ماند از این رو برای به دست آوردن برخی کتاب‌ها و آموختن بیشتر به [[ایران]] سفر کرد. در ایران، در هر شهری اکثرا یک تا دو ماه اقامت داشت و چون کسی را به همیاری نیافت به [[زیارت]] [[امام رضا(ع)]] در [[مشهد]] رفت و از آن‌جا به کربلا برگشت. درس شریف العلما، در اواخر حیات صاحب ریاض مورد توجه طلاب قرار گرفت. او دو کلاس درس داشت؛ یکی برای مبتدیان و دیگری برای غیر مبتدیان و در روزهای تعطیل هم برای گروه دیگری از طلاب درس می‌داد. محمدشریف، تعطیلی در درس نداشت و حتی در [[ماه رمضان]] که عادت بر تعطیلی دروس حوزی بود، شب‌ها را تا نیمه‌شب تدریس می‌کرد. او در مدرسه خان درس می‌داد و جمعیت هزار نفری در درس او حاضر می‌شدند.<ref>طبقات اعلام الشیعه، ج۲، آقابزرگ، ص۶۱۹-۶۲۰؛ اعیان الشیعه، ج۳۶، امین، ص۳۳۸-۳۳۹</ref>


شریف العلما تالیفات زیادی ندارد و همین نوشته‌های اندک‌ هم اکثرا چاپ نشده، به شکل کتاب در نیامدند. «رساله در مقدمه واجب» از آثار اوست.<ref> اعیان الشیعه، ج۳۶، امین، ص۳۳۹</ref>
شریف العلما تالیفات زیادی ندارد و همین نوشته‌های اندک‌ هم اکثرا چاپ نشده، به شکل کتاب در نیامدند. «رساله در مقدمه واجب» از آثار اوست.<ref> اعیان الشیعه، ج۳۶، امین، ص۳۳۹</ref>
کاربر ناشناس