شهاب‌الدین سهروردی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شهاب‌‌الدین یحیی سُهرِوَردی'''(متولد۵۴۹ق) معروف به '''شیخ‌ اشراق'''، مؤسس [[مکتب‌ اشراق]] که در زمینه فلسفه و حکمت اسلامی آثار متنوعی به ثبت رسانیده است. مهمترین اثر وی، کتاب [[حکمة الاشراق (کتاب)|حکمة الاشراق]] است. وی بعد از سفرهای بسیار و کسب و نشر علم، عازم حلب شد و آنجا به سبب بدخواهی گروهی از عالمان اهل سنت، توسط ملک ظاهر پسر [[صلاح الدین ایوبی]]، در سال ۵۸۷ق در زندان وفات یافت.

سهروردی در آناتولی و روم سکونت داشته و بارها به سوریه رفته و بازگشته و کتاب [[الواح‌ عمادیه]] را در شهر توقات نوشت. بعد از آن، سهروردی به [[حلب]] می‌رود و فعالیت های خود را در مدرسه حلاویه شروع می‌کند.<ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۷۹</ref> ملک ظاهر پسر [[صلاح‌الدین ایوبی]]، از گستره و عمق دانش سهروردی مطلع می‌شود و مناظراتی را به منظور معرفی سهروردی به عالمان دربارش ترتیب می‌دهد.<ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۹۹</ref>

بی پردگی و بی احتیاطی سهروردی در بیان اعتقاداتش، دشمنان فراوانی را برای او درست کرد؛<ref>نصر، سه حکیم مسلمان، ۱۳۸۹ش</ref> از جمله دو عالم [[شافعی]] یعنی زین‌الدین عبدالملک بن نصرالله ابن‌ جهیل و برادرش مجدالدین ظاهر که شهاب‌الدین را  [[ملحد]] و عامل انحراف ملک ظاهر می‌‌دانستند. آنها وقتی از ملک ظاهر ناامید شدند، نامه‌ای به پدر او صلاح‌الدین ایوبی نوشتند و او نیز به فرزند خویش در نامه‌ای فرمان می‌دهد که «این جوان کشتنی است و او را بکش.»<ref>شهرزوری، نزهة الارواح (تاریخ حکما)، ۱۳۶۵ش، ص ۴۶۲</ref> ملک ظاهر سهروردی را به زندان انداخت و از خوراک محروم کرد.<ref>شهرزوری، نزهةالارواح (تاریخ حکما)، ۱۳۶۵ش، ص ۴۶۲</ref> بالاخره روز جمعه آخر ماه ذی‌الحجه سال ۵۸۷ق جسد سهروردی را از زندان بیرون آوردند.<ref>شهرزوری،نزهة الارواح (تاریخ حکما)، ۱۳۶۵ش، ص ۴۶۳</ref>