کاربر ناشناس
محمد بن ادریس شافعی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←تحصیلات و آثار
جز (درج الگوی درجه بندی) |
imported>Shadpoor جز (←تحصیلات و آثار) |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
مالک بن انس از فقهای اربعه اهل‌سنت، استاد شافعی<ref name=":2" /> و [[احمد بن حنبل]] از فقهای اربعه اهل‌سنت، شاگرد او بوده است.<ref>ابن‌کثیر، طبقات الشافعیة، ۲۰۰۴م، ج۱، ص۲۸.</ref> | مالک بن انس از فقهای اربعه اهل‌سنت، استاد شافعی<ref name=":2" /> و [[احمد بن حنبل]] از فقهای اربعه اهل‌سنت، شاگرد او بوده است.<ref>ابن‌کثیر، طبقات الشافعیة، ۲۰۰۴م، ج۱، ص۲۸.</ref> | ||
'''شعر و ادبیات عرب'''{{سخ}}شافعی در ابتدا به شعر و ادبیات عرب علاقه نشان داد و در کسب این علم تلاش بسیار کرد.<ref>بیهقی، احکام القرآن، بیروت، ص۱۰-۱۱.</ref> او هفده سال در میان قبیله هذیلیان زندگی کرد که از فصیح‌ترین قبائل عرب به شمار می‌رفتند و در جستجوی شعر و لغت، سفری به یمن نیز داشت.<ref name=":5" /> استعداد او موجب شد تا در شعر و فصاحت کلام رشد بسیاری داشته باشد.<ref name=":5">امیدی، نگاهی به مضامین و موضعات دیوان شافعی، ص۱۷۲.</ref> | '''شعر و ادبیات عرب'''{{سخ}}شافعی در ابتدا به شعر و ادبیات عرب علاقه نشان داد و در کسب این علم تلاش بسیار کرد.<ref>بیهقی، احکام القرآن، بیروت، ص۱۰-۱۱.</ref> او هفده سال در میان قبیله هذیلیان زندگی کرد که از فصیح‌ترین قبائل عرب به شمار می‌رفتند و در جستجوی شعر و لغت، سفری به [[یمن]] نیز داشت.<ref name=":5" /> استعداد او موجب شد تا در شعر و فصاحت کلام رشد بسیاری داشته باشد.<ref name=":5">امیدی، نگاهی به مضامین و موضعات دیوان شافعی، ص۱۷۲.</ref> | ||
شافعی شعر نیز می‌سرود. او در شعر خود به برخی مفاهیم خاص شرعی پرداخته است. همچنین اشعاری در مورد اهل‌بیت پیامبر نیز از او وجود دارد. شافعی اشعار بسیاری در مورد مفاهیم اخلاقی سروده است.<ref>امیدی، نگاهی به مضامین و موضعات دیوان شافعی، ص۱۷۶</ref> | شافعی شعر نیز می‌سرود. او در شعر خود به برخی مفاهیم خاص شرعی پرداخته است. همچنین اشعاری در مورد اهل‌بیت پیامبر نیز از او وجود دارد. شافعی اشعار بسیاری در مورد مفاهیم اخلاقی سروده است.<ref>امیدی، نگاهی به مضامین و موضعات دیوان شافعی، ص۱۷۶</ref> | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
شافعی خود را شاعر نمی‌دانست و معتقد بود اگر شعر در شأن علماء بود او شاعرتر از «لبید» شاعر معروف عرب می‌بود.<ref>امیدی، نگاهی به مضامین و موضعات دیوان شافعی، ص۱۷۵.</ref> | شافعی خود را شاعر نمی‌دانست و معتقد بود اگر شعر در شأن علماء بود او شاعرتر از «لبید» شاعر معروف عرب می‌بود.<ref>امیدی، نگاهی به مضامین و موضعات دیوان شافعی، ص۱۷۵.</ref> | ||
'''فقه و حدیث'''{{سخ}}شافعی در ابتدا به شعر و ادبیات عرب علاقه نشان داد. اما پس از وقایعی به فقه علاقه‌مند شده و به یادگیری فقه پرداخت.<ref>بیهقی، احکام القرآن، بیروت، ص۱۰-۱۱.</ref> او در مکه نزد مسلم بن خالد زنجی مفتی بزرگ مکه، فقه را آموخت. سپس به مدینه رفته و شاگرد مالک بن انس یکی از فقهای اربعه اهل سنت گردید.<ref name=":2">بیهقی، احکام القرآن، بیروت، ص۱۱.</ref> شافعی تا وفات مالک در سال ۱۷۹ق در مدینه باقی ماند و پس از آن به یمن رفت.<ref>امین، ضحی الإسلام، بیروت، ص۲۱۹.</ref> | '''فقه و حدیث'''{{سخ}}شافعی در ابتدا به شعر و ادبیات عرب علاقه نشان داد. اما پس از وقایعی به فقه علاقه‌مند شده و به یادگیری فقه پرداخت.<ref>بیهقی، احکام القرآن، بیروت، ص۱۰-۱۱.</ref> او در مکه نزد مسلم بن خالد زنجی مفتی بزرگ مکه، فقه را آموخت. سپس به مدینه رفته و شاگرد مالک بن انس یکی از [[مذاهب اربعه اهل سنت|فقهای اربعه اهل سنت]] گردید.<ref name=":2">بیهقی، احکام القرآن، بیروت، ص۱۱.</ref> شافعی تا وفات مالک در سال ۱۷۹ق در مدینه باقی ماند و پس از آن به [[یمن]] رفت.<ref>امین، ضحی الإسلام، بیروت، ص۲۱۹.</ref> | ||
شافعی در یکی از سفرهایش به بغداد با محمد بن حسن شیبانی که دوست [[ابوحنیفه]] بود، همراه شد و با روش‌های فکری و فقهی حنفی نیز آشنا گشت و توانست از آن در فقه خود استفاده کند.<ref>امین، ضحی الإسلام، بیروت، ص۲۲۰.</ref> | شافعی در یکی از سفرهایش به بغداد با محمد بن حسن شیبانی که دوست [[ابوحنیفه]] بود، همراه شد و با روش‌های فکری و فقهی حنفی نیز آشنا گشت و توانست از آن در فقه خود استفاده کند.<ref>امین، ضحی الإسلام، بیروت، ص۲۲۰.</ref> | ||