شیخ طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ طوسی در [[رمضان]] ۳۸۵ هجری قمری، ۴ سال پس از وفات [[شیخ صدوق]] در [[طوس]] یکی از شهرهای مهم [[خراسان بزرگ|خراسان]] متولد شد.<ref>آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعة، اسماعیلیان، ص۱۶۱.</ref> [[کنیه]] او ابوجعفر است که گاهی در برابر [[شیخ کلینی]] و [[شیخ صدوق]] که کنیه هر دوی آنها ابوجعفر بود به او ابوجعفر ثالث می‌گویند.

وی در ۴۰۸ق. در ۲۳ سالگی به [[عراق]] رفت و ۵ سال شاگرد [[شیخ مفید]] (متوفای [[سال ۴۱۳ هجری قمری|۴۱۳ق]])، ۳ سال شاگرد [[حسین بن عبیدالله غضائری]] (متوفای [[سال ۴۱۱ هجری قمری|۴۱۱ق]]) و نیز شاگرد [[ابن حاشر|ابن حاشر بزاز]]، [[ابن ابی جید]]، و [[ابن الصلت]] بود. بعضی از مشایخ وی و [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] ([[سال ۳۷۲ هجری قمری|۳۷۲]]-[[سال ۴۵۰ هجری قمری|۴۵۰]]ق) مشترکند. او [[سید مرتضی]] (م [[سال ۴۳۶ هجری قمری|۴۳۶]]) را درک کرد.<ref>آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعة، اسماعیلیان، ص۱۶۱.</ref>

[[خلیفه]] [[عباسیان|عباسی]]، [[القائم بامر الله]]، کرسی [[علم کلام]] [[بغداد]] را بدو سپرد. در میان شاگردانش ۳۰۰ تن از علما بودند. وی در این جایگاه بود تا اینکه بغداد به دست ترکان [[سلجوقی]] سقوط کرد و در سال ۴۴۷ [[طغرل]] وارد بغداد شد و [[کتابخانه شاپور]] را سوزاند.{{مدرک}}

در سال ۴۴۸ق میان [[شیعیان]] و [[اهل سنت]] درگیری روی داد. [[ابن جوزی]] در حوادث این سال از گریختن ابوجعفر طوسی و غارت شدن خانه‌اش در سال [[سال ۴۴۹ هجری قمری|۴۴۹ق]] سخن می‌گوید. شیخ پس از آن به [[نجف]] هجرت کرد و [[حوزه علمیه نجف]] را بنا نهاد، هرچند گفته‌اند این حوزه قبل از او بوده است.<ref>آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعة، اسماعیلیان، ص۱۶۲- ۱۶۱.</ref>

شیخ طوسی ۱۲ سال در [[نجف]] زندگی کرد و در شب [[دوشنبه]][[۲۲ محرم]] ۴۶۰ق درگذشت و شاگردانش [[حسن بن مهدی سلیقی]]، [[حسن بن عبدالواحد عین زربی]]، و [[ابوالحسن لولوی]] او را [[غسل میت|غسل]] داده و در خانه‌اش [[دفن]] کردند.<ref>آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعة، اسماعیلیان، ص۱۶۲.</ref>

طبق وصیت شیخ، این خانه، به [[مسجد]] تبدیل شد. [[مسجد شیخ طوسی]] (که جامع الشیخ الطوسی نیز نامیده می‌شود) امروزه از  مساجد مشهور [[نجف]] است. مسجد که در محله مشراق قرار دارد، تا به حال چندین بار بازسازی، مرمت و تعمیر اساسی شده است.<ref>علوی، راهنمای مصور سفر زیارتی عراق، ۱۳۸۹ش، ص۱۵۰.</ref>