شیخ طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از شیخ، کسی جسارت و جرأت مخالفت با نظریات وی را نداشت، تا اینکه [[ابن ادریس حلی|ابن ادریس]] (<small>متوفی ۵۹۷ ق.</small>) باب اعتراض بر وی را گشود. کتاب [[نهایه]] شیخ، مرجع تدریس بود. وقتی [[محقق حلی]] (<small>متوفی ۶۷۶ق.</small>) کتاب [[شرایع الاسلام]] را نوشت، از آن پس طلاب علوم دینی، این کتاب را قبل از کتاب‌های شیخ می‌خواندند. شیخ طوسی در همه [[ابواب فقه|ابواب فقهی]] تألیفاتی دارد و کتاب‌هایش در رشته‌های علوم دینی مرجع متأخرین شد؛ چرا که بسیاری از منابعی که پیش از وی وجود داشت، در آتش‌سوزی [[کتابخانه شاپور]] در [[کرخ]] سوخت. <ref>آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعة، ص۱۶۲.</ref>

وارد کردن روش عقلگرایانه و استدلال گرایانه در استنباط احکام فقهی اغلب به عنوان برجسته ترین دستاورد شیخ طوسی در تاریخ فقه شیعی شناخته می شود. پیش از شیخ طوسی روش حدیث گرایانه بر اندیشه فقهی شیعیان غالب بود. شیخ طوسی در کتاب المبسوط با بهره گیری از روش اجتهادی به استنباط احکام از روایات بر اساس قواعد اصولی پرداخت. روش اجتهادی شیخ طوسی تاثیر عمیقی بر سیر تاریخی فقه شیعه گذاشت و این روش تا مدت ها بدون رقیب در میان فقهای شیعه به کار گرفته شد.<ref>رضا زاده عسکری، نقش شیخ طوسی در ایجاد نهضت علمی، ص242</ref>