Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵
ویرایش
جز (+ رده:مقالههای با درجه اهمیت ج (هاتکت)) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
== نام کتاب == | == نام کتاب == | ||
مولف در فصل ۱۳ میگوید: نام کتاب را «''کشف المحجة لثمرة المهجة''» نام گذاری کردم. | مولف در فصل ۱۳ میگوید: نام کتاب را «''کشف المحجة لثمرة المهجة''» نام گذاری کردم. | ||
وی همچنین دو نام دیگر «''إسعاد ثمرة الفؤاد علی سعادة الدنیا و المعاد''» و «''کشف المحجة بأکف الحجة''» را برای این کتاب ذکر میکند.<ref>کشف المحجة، ص۴۷</ref> | وی همچنین دو نام دیگر «''إسعاد ثمرة الفؤاد علی سعادة الدنیا و المعاد''» و «''کشف المحجة بأکف الحجة''» را برای این کتاب ذکر میکند.<ref>ابن طاووس، کشف المحجة، ۱۴۱۲ ق، ص۴۷</ref> | ||
== محتوای کتاب == | == محتوای کتاب == | ||
سید بن طاووس در این کتاب که نگارش آن را در سال ۶۵۰ هجری آغاز کرده،<ref>عصمت کیخا، مباحث سیاسی در کشف المحجه سید بن | سید بن طاووس در این کتاب که نگارش آن را در سال ۶۵۰ هجری آغاز کرده،<ref>عصمت کیخا، مباحث سیاسی در کشف المحجه سید بن طاووس، ۱۳۸۳ش.</ref> در ۱۵۹ فصل تنظیم نمودده که هر بخش شامل شرح و توصیههایی با مضامین تربیتی و [[اخلاق|اخلاقی]] است. سید ابن طاووس با استفاده از آراء تربیتیاش که برگرفته از [[قرآن]]، [[نهج البلاغه]] و اسلاف صالحهاش میباشد [[اصول عقاید]] و [[فروع دین]] را به فرزندان خود میآموزد.<ref>ابن طاووس، کشف المحجة، ۱۴۱۲ ق، ص ۹ - ۱۱</ref> | ||
== برخی فصول کتاب == | == برخی فصول کتاب == | ||
مؤلف در فصل اول به بیان شرف نسب خویش پرداخته و در فصول بعدی به بیان سال ولادت، تولد دو فرزندش محمد و علی و نیز سال تألیف این کتاب و نیز علت اختصاص این کتاب به فرزندش محمد و غیره مبادرت ورزیده است.<ref>کشف | مؤلف در فصل اول به بیان شرف نسب خویش پرداخته و در فصول بعدی به بیان سال ولادت، تولد دو فرزندش محمد و علی و نیز سال تألیف این کتاب و نیز علت اختصاص این کتاب به فرزندش محمد و غیره مبادرت ورزیده است.<ref>ابن طاووس، کشف المحجة، ۱۴۱۲ ق، ص ۴۱</ref>{{سخ}} | ||
در فصل پانزدهم راههای شناخت خداوند را بیان و در فصل بعد به دقت و تأمل در سه کتاب [[نهج البلاغة]] و [[توحید مفضل|کتاب مفضل بن عمرو]] و [[اهلیلجه]] سفارش اکید نموده است.<ref>کشف | در فصل پانزدهم راههای شناخت خداوند را بیان و در فصل بعد به دقت و تأمل در سه کتاب [[نهج البلاغة]] و [[توحید مفضل|کتاب مفضل بن عمرو]] و [[اهلیلجه]] سفارش اکید نموده است.<ref>ابن طاووس، کشف المحجة، ۱۴۱۲ ق، ص ۴۸</ref>{{سخ}} | ||
از بخش ۱۴۳ تا ۱۵۰ را به فواید علم [[فقه]] و معرفی کتب بزرگان و خودش در ابواب مختلفی پرداخته و در مورد عبادات پنجگانه [[نماز]]، [[زکات]]، [[روزه]]، [[حج]] و [[جهاد]]، مطالب مفید و عمیقی بیان میکند.<ref>کشف المحجة، ص ۱۸۴ – ۲۱۲</ref> | از بخش ۱۴۳ تا ۱۵۰ را به فواید علم [[فقه]] و معرفی کتب بزرگان و خودش در ابواب مختلفی پرداخته و در مورد عبادات پنجگانه [[نماز]]، [[زکات]]، [[روزه]]، [[حج]] و [[جهاد]]، مطالب مفید و عمیقی بیان میکند.<ref>ابن طاووس، کشف المحجة، ۱۴۱۲ ق، ص ۱۸۴ – ۲۱۲</ref> | ||
== تلخیص و ترجمه == | == تلخیص و ترجمه == | ||
[[فیض کاشانی]] این کتاب را خلاصه نموده و بر بعضی از فقرات آن تعلیقاتی نگاشته است و این خلاصه را «''تسهیل السبیل بالحجة فی انتخاب کشف المحجة لثمرة المهجة''» نام نهاده است.<ref>کشف | [[فیض کاشانی]] این کتاب را خلاصه نموده و بر بعضی از فقرات آن تعلیقاتی نگاشته است و این خلاصه را «''تسهیل السبیل بالحجة فی انتخاب کشف المحجة لثمرة المهجة''» نام نهاده است.<ref>ابن طاووس، کشف المحجة، ۱۴۱۲ ق، ص ۱۳</ref>{{سخ}} | ||
ترجمه فارسی این کتاب نیز از سوی چند تن از مترجمین از جمله اسداللّه مبشری با عنوان «''کشف المحجة یا فانوس''» به چاپ رسیده است. ترجمه دیگر از محمدباقر شهیدی گلپایگانی با نام «''برنامه سعادت''» است. | ترجمه فارسی این کتاب نیز از سوی چند تن از مترجمین از جمله اسداللّه مبشری با عنوان «''کشف المحجة یا فانوس''» به چاپ رسیده است. ترجمه دیگر از محمدباقر شهیدی گلپایگانی با نام «''برنامه سعادت''» است. | ||
== نسخههای کتاب == | == نسخههای کتاب == | ||
* نسخه کتابخانه امام رضا(ع) در [[مشهد مقدس]] به شماره ۸۲۵۷ که به خط نسخ توسط [[محدث نوری]] نگاشته شده است. | * نسخه کتابخانه امام رضا(ع) در [[مشهد مقدس]] به شماره ۸۲۵۷ که به خط نسخ توسط [[محدث نوری]] نگاشته شده است. | ||
* نسخه [[کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی]] در [[قم]] به شماره ۴۰۹۶ که به خط نسخ محمد بن شمس الدین یحیی ابن جوینی حنفی در ۱۲ [[شوال]] سال ۸۹۳ق پایان یافته است.<ref>کشف | * نسخه [[کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی]] در [[قم]] به شماره ۴۰۹۶ که به خط نسخ محمد بن شمس الدین یحیی ابن جوینی حنفی در ۱۲ [[شوال]] سال ۸۹۳ق پایان یافته است.<ref>ابن طاووس، کشف المحجة، ۱۴۱۲ ق، ص ۳۴ و ۳۵</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == |