کاربر ناشناس
علویان (ترکیه): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahdiemadi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
علویان ترکیه از حیث اقتصادی قدرت چندانی ندارند. وضعیت آنان تفاوتی با دیگر [[شیعیان]] [[ترکیه]] ندارد. علویان همواره با دولتهای وقت مخالفت کرده کمتر جذب ارگانهای دولتی میشدند. البته سیستم اقتصادی ترکیه عامل مهمی در وضعیت اقتصادی علویان دارد. در این سیستم سرمایهدارها و شرکت های از دولت حمایت کرده تا دولت دوباره انتخاب شود. دولتها نیز بیشترین امکانات و تسهیلات را به حامیان خود اختصاص میدهد. بیشتر سرمایهداران نیز سنیهای ملیگرا هستند. از این رو علویان که همیشه از احزاب مخالف دولت حمایت میکردند، از تسهیلات دولتی محروم میماندند. به طور کلی میتوان گفت وضعیت اقتصادی علویان ترکیه در سطح متوسط و پایین است.<ref>بابک وفایی، شیعیان ترکیه؛ اوضاع سیاسی ـ اجتماعی، ص ۱۶۰.</ref> | علویان ترکیه از حیث اقتصادی قدرت چندانی ندارند. وضعیت آنان تفاوتی با دیگر [[شیعیان]] [[ترکیه]] ندارد. علویان همواره با دولتهای وقت مخالفت کرده کمتر جذب ارگانهای دولتی میشدند. البته سیستم اقتصادی ترکیه عامل مهمی در وضعیت اقتصادی علویان دارد. در این سیستم سرمایهدارها و شرکت های از دولت حمایت کرده تا دولت دوباره انتخاب شود. دولتها نیز بیشترین امکانات و تسهیلات را به حامیان خود اختصاص میدهد. بیشتر سرمایهداران نیز سنیهای ملیگرا هستند. از این رو علویان که همیشه از احزاب مخالف دولت حمایت میکردند، از تسهیلات دولتی محروم میماندند. به طور کلی میتوان گفت وضعیت اقتصادی علویان ترکیه در سطح متوسط و پایین است.<ref>بابک وفایی، شیعیان ترکیه؛ اوضاع سیاسی ـ اجتماعی، ص ۱۶۰.</ref> | ||
==وضعیت سیاسی علویان در | ==وضعیت سیاسی علویان در قرن ۲۰ و ۲۱ میلادی== | ||
علویان و به طور خاص علویان غیربکتاشی در طول بیش از شش قرن [[عثمانیان|حکومت عثمانی]]، نهتنها از جایگاه سیاسی در دولت سلاطین عثمانی برخوردار نبودند، بلکه از حداقل حقوق مدنی، اجتماعی و دینی نیز محروم بودند. در اواخر دولت عثمانی و به صورت مشخص از سال ۱۸۷۶ میلادی به بعد، عده زیادی در راستای ترقی کشور برای تحصیل به [[اروپا]] فرستاده شدند. این گروه که پس از بازگشت، به قشر روشنفکر معروف بودند، با تفکرات ماتریالیستی و غربزده خود نقش مهمی در فروپاشی حکومت عثمانی و تشکیل حکومت جمهوری لائیک ترکیه داشتهاند. | علویان و به طور خاص علویان غیربکتاشی در طول بیش از شش قرن [[عثمانیان|حکومت عثمانی]]، نهتنها از جایگاه سیاسی در دولت سلاطین عثمانی برخوردار نبودند، بلکه از حداقل حقوق مدنی، اجتماعی و دینی نیز محروم بودند. در اواخر دولت عثمانی و به صورت مشخص از سال ۱۸۷۶ میلادی به بعد، عده زیادی در راستای ترقی کشور برای تحصیل به [[اروپا]] فرستاده شدند. این گروه که پس از بازگشت، به قشر روشنفکر معروف بودند، با تفکرات ماتریالیستی و غربزده خود نقش مهمی در فروپاشی حکومت عثمانی و تشکیل حکومت جمهوری لائیک ترکیه داشتهاند. | ||