کافر ذمی: تفاوت میان نسخه‌ها

==تعهدات جامعه اسلامی==

غیر مسلمانانی که در جامعۀ اسلامی زندگی میکنند، از لحاظ قضایی از حقوقی برخوردارند احکام حقوقی و قضایی ادیان الهی برای پیروانشان معتبر و محترم است و اسلام آنها را به‌رسمیت شناخته است. آنان میتوانند با مراجعه به محاکم قانونی، خواستار رفع خصومت بر اساس احکام مذهبی خود باشند و یا اینکه بر اساس احکام اسلام، بین آنان قضاوت شود. <ref>سلیمی، عبدالحکیم، اقلّیت‌ها و حقوق آن‌ها در اسلام، فصلنامه معرفت، شماره ۹۳، ۱۳۸۴.</ref>

====دیه غیر مسلمان====

بر اساس مشهور فقهای امامیه دیه کفار ذمی یا [[اهل کتاب]] هشتصد درهم است و در دوران معاصر نیز برخی از فقهاء با این دیدگاه هم‌رأی نستند و دیه اهل کتابی را که شهروندان نظام اسلامی محسوب می‌شوند، مساوی دیه مسلمانان می‌دانند. [[آیت الله خامنه‌ای]]، [[آیت الله مکارم شیرازی]] و [[آیت الله معرفت]] از جمله این افراد هستند در حال حاضر و بر اساس قوانین [[جمهوری اسلامی ایران]] دیه اقلیت‌های دینی به‌اندازه دیه مسلمان تعیین شده است.<ref>عزیزان، مهدی ، حقوق و تکالیف شهروندان غیر مسلمان‌در‌ جامعه اسلامی، فصلنامه حکومت اسلامی شماره ۶۷.</ref>

====قصاص مسلمان در برابر غیر مسلمان====

در صورتی که قاتل و مقتول هر دو از اهل کتاب باشند، اولیای مقتول از حق [[قصاص]] برخوردارند. همچنین در صورتی که کافری مسلمانی را به قتل برساند، می‌توان [[کافر]] قاتل را در مقابل قتل [[مسلمان]]، قصاص کرد. اما در صورتی که فردی از اهل کتاب توسط فرد مسلمانی کشته شود قاتل مسلمان را نمیتوان قصاص کرد. از نظر فقها یکی از شرایط اجرای قصاص مسلمان، همسانی قاتل و مقتول در دین و آیین است. مسلمان را فقط در برابر مسلمان می‌توان قصاص کرد و قصاص مسلمان در برابر کافر، جایز و امکان‌پذیر نیست. فراوانی طرفداران این نظر به حدی است که [[صاحب جواهر]] بر این نظر ادعای [[اجماع]] کرده است. یکی از دلایل این عقیده، قاعده «نفی سبیل» کفار بر مسلمانان است که بر فرض روا بودن قصاص مسلمان در برابر کافر، به دلیل تسلط اولیای مقتول کافر بر جان قاتل مسلمان، کافر بر جان مسلمان، سلطه می‌یابد و این خلاف قاعده مذکور است.<ref>حاجی ده آبادی، احمد، تأمّلی پیرامون قصاص مسلمان در مقابل کافر، فصلنامه نامه مفید، شماره ۴۰، ۱۳۸۲.</ref>

اختیار کلیه اموال و داراییهای غیر مسلمانان با خود آنان است و مالکیت آنها نسبت به اموالشان معتبر است. حتی چیزهایی مانند [[شراب]] و خوک که در فرهنگ اسلامی، فاقد ارزش مالی هستند، تا وقتی در اختیار آنهاست، مالیت دارد و در صورتی که فرد مسلمانی موجب اتلاف یا نقص آنها شود، باید خسارت وارده را جبران کند.<ref>علیشاهی قلعه جوقی، ابوالفضل، پژوهشی در اباحه اموال کافران حربی از نگاه فقه شیعه،  ۱۳۹۲.</ref>