ساره: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس [[حدیث|روایات اسلامی]]، ساره دخترعمو و دخترخاله [[ابراهیم(ع)]] است.<ref>حسنی عاملی، الأنبیاء حیاتهم-قصصهم، ۲۰۰۲م، ص۱۱۵.</ref> مادر ساره با مادر ابراهیم هر دو از فرزندان لاحج پیامبر بوده‌اند که یکی از آنان با [[تارخ]]، پدر ابراهیم، و دیگری با برادر تارخ، بتوائیل، ازدواج کرده است.<ref>حسنی عاملی، الأنبیاء حیاتهم-قصصهم، ۲۰۰۲م، ص۱۱۵.</ref> ساره همچنین خواهر [[لوط(ع)]] است.<ref>حسنی عاملی، الأنبیاء حیاتهم-قصصهم، ۲۰۰۲م، ص۱۱۵.</ref>{{یادداشت|گرچه ابراهیم(ع) عموی لوط است، اما ازدواج ابراهیم(ع) و ساره ازدواج عمو و برادرزاده نیست؛ زیرا ساره برادر مادریِ لوط است و پدران لوط و ساره یکی نیستند.}} محل تولد ساره، منطقه کوثی در کوهستان‌های بابِل، [[عراق]] کنونی، ذکر شده است.<ref>محلاتی، ریاحین الشریعه، ۱۳۶۹ش، ج۵، ص۱۱۶ و ۱۱۷.</ref>

ساره به همراه برادرش لوط، به ابراهیم ایمان آورد و [[توحید|یکتاپرست]] شد.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۸۲و ۱۸۳.</ref> او همچنین با حضرت ابراهیم که پسرعمویش بود، [[ازدواج]] کرد.<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۸۳.</ref> ساره، یکی از زیباترین زنان دوره خود معرفی شده است.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۰۱؛ مقدسی، البدء و التاریخ، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۴۴۱.</ref> او زمین‌های کشاورزی و دام‌های فراوان داشته و همه دارایی‌اش را در اختیار ابراهیم قرار داده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۷۰.</ref>

بنابر روایات تاریخی، پادشاه مصر از زیبایی ساره مطلع شد<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۵۰؛ فعال عراقی، داستان‌های قرآن و تاریخ انبیاء در المیزان، ۱۳۷۸ش، ص۳۶۸</ref> و ابراهیم در پاسخ به اینکه چه نسبتی با ساره دارد، او را خواهر خود معرفی کرد.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۲و۲۳.</ref> چنانکه ابن اثیر گفته، ابراهیم از آنجا که می‌دانسته اگر ساره را همسر خود معرفی کند، پادشاه دستور قتل او را صادر خواهد کرد تا ساره را تصاحب کند، حقیقت را مخفی کرده است.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۲و۲۳.</ref> پادشاه مصر، ساره را احضار می‌کند و تلاش می‌کند او را تصاحب کند، اما در همین حین، دستش خشک می‌شود.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۲و۲۳.</ref> پادشاه از ساره می‌خواهد دعا کند که دستش دوباره سالم شود، تا او را رها کند، اما پس از دعای ساره و سلامت دست پادشاه، او دوباره تلاش می‌کند به ساره نزدیک شود و این اتفاق سه بار رخ می‌دهد.<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۲و۲۳.</ref> پادشاه پس از آن، از کردهٔ خود پشیمان می‌شود، کنیزی به نام هاجر، و هدایایی به ساره می‌بخشد و او را آزاد می‌کند.<ref>مقدسی، البدء و التاریخ، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۴۴۱.</ref>

ساره، همسر ابراهیم(ع)، در سن ۱۲۷ سالگی در منطقه [[حبرون]] درگذشت.<ref>ابن‌خلدون، تاریخ، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۶ و ۳۷.</ref> پس از وفات ساره، ابراهیم مکانی از حبرون را از ساکنان آن خرید و ساره را در آنجا دفن کرد.<ref>ابن‌خلدون، تاریخ، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۶ و ۳۷.</ref> بعدها ابراهیم، [[اسحاق]] و [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب]] در این مکان دفن شدند.<ref>النجم، «تمیم الداری اول قاص فی الاسلام؟!»، ص۳۱۰.</ref> در دوره کنونی این مکان به [[مسجد الابراهیمی]] مشهور است و در منطقه [[الخلیل]] در [[فلسطین]] واقع شده است.{{مدرک}}

ساره در برخی [[حدیث|روایات]]، زنی [[حسد|حسود]] و بداخلاق معرفی شده که دچار [[عذاب]] می‌شود.<ref>صدوق، الخصال، ۱۴۰۳ق. ص۳۰۷؛ صدوق، معانی الأخبار، ۱۳۶۱ش، ص۱۲۸؛ قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ق، ج۱، ص۶۰.</ref> با این حال، برخی محققان معاصر، این روایات را از جهت سند و دلالت ضعیف دانسته‌اند.<ref>تهامی/ فرجامی، ساره همسر ابراهیم(ع) در قرآن و روایات، ۱۳۸۷ش، ش۴۳، ص۹۶-۱۲۰.</ref> بنابر آنچه در تورات آمده است، ساره از ابراهیم خواست که هاجر و اسماعیل را از خانه‌اش بیرون کند، اما ابراهیم از این خواسته ساره ناخشنود شد.<ref>کتاب مقدس، سفر پیدایش، باب ۲۱، آیه ۹-۱۵.</ref> گرچه سرانجام پس از آنکه خداوند از او خواست آن کار را انجام دهد، به خواست ساره عمل کرد.<ref>کتاب مقدس، سفر پیدایش، باب ۲۱، آیه ۹-۱۵.</ref>

با این حال، در برخی دیگر از روایات، سرپرستی و تربیت فرزندان [[شیعه|شیعیان]] و کودکان مؤمنان در [[برزخ|عالم برزخ]]، به ساره و [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم]] واگذار می‌شود تا آنها را تربیت کنند و سپس به پدر و مادرانشان تحویل دهند.<ref>صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۴۹۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۹۳.</ref>

*ابن‌اثیر، عزالدین علی، الکامل فی التاریخ، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خلیلی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۷۱ش.

*ابن‌اثیر، علی‌بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر، ۱۳۸۵ق.

*ابن‌خلدون، عبدالرحمن‌بن محمد، العبر:تاریخ ابن خلدون، ترجمه عبد المحمد آیتی، مؤسسه (پژوهشگاه) مطالعات و تحقیقات فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ش.

*ابن‌کثیر، ابوالفداء اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۶م.

*تهامی، فاطمه‌سادت، و اعظم فرجامی، «ساره همسر ابراهیم(ع) در قرآن و روایات»، در مجله صحیفه مبین، تهران، پژوهشکده قرآن و عترت: معاونت فرهنگی دانشگاه آزاد، پاییز ۱۳۸۷ش، ش۴۳.

*علامه مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت،‌ دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.  

*محلاتی، ذبیح‌الله، ریاحین الشریعه در ترجمه بانوان مسلمان شیعه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۹ش.