بیداء: تفاوت میان نسخه‌ها

نام این مکان در حدیث [[خسف بیداء|خَسفِ بَیداء]] (فرو رفتن در سرزمین بیداء) مطرح شده است که [[روایت|روایات]] شیعه و [[اهل سنت]] آن را از علائم [[ظهور امام زمان|ظهور امام دوازدهم]] بیان کرده‌اند.<ref>صنعانی، المصنف، بی‌تا، ج۱۱، ح۲۰۷۶۹؛ کوفی، المصنف، ۱۴۰۹ق، ح۱۹۰۶۶؛ کلینی، کافی، ۱۴۰۱ق، ج۸، ص۳۱۰؛ صدوق، خصال، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۰۳؛ نعمانی، الغیبة، مکتبة الصدوق، ص۲۵۷، ح۱۵.</ref>

در روایتی از [[امام باقر(ع)]] آمده است در [[آخر الزمان]]، وقتی سپاه [[سفیانی|سُفیانی]] وارد سرزمین بیداء می‌شود، منادی از آسمان ندا می‌دهد: «ای دشت! آن قوم را نابود ساز»؛ سپس زمین لشکر سفیانی را فرو برده و همگی به جز سه نفر از بین می‌روند.»<ref>نعمانی، الغیبة، مکتبة الصدوق، ص۲۷۹، باب۱۴، ح۶۷.</ref>

به نوشته کتاب‌های فقهی، به جهت آنکه در آینده عذاب الهی بر آن نازل می‌شود، [[نماز]] خواندن در این بیابان [[مکروه]] است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۸، ص۳۴۹.</ref>