پرش به محتوا

رجال ابن غضائری (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۵: خط ۴۵:
*'''حسین بن عبیدالله غضائری:''' برخی کتاب را به حسین بن عبیدالله پدر احمد بن حسین غضائری منسوب کرده‌اند.<ref> شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۵-۴۶. </ref> این دیدگاه به عبارتی از [[خلاصةالاقوال]] در شرح‌حال [[سهل بن زیاد آدمی]] استناد می‌کند که در آن، ابن‌غضائری به احمد بن حسین عطف شده است و این نشان می‌دهد باید دو نفر بوده باشند.<ref>شوشتری، قاموس‌الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۵.</ref> از [[شهید ثانی]]، [[آقاحسین خوانساری]]،<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۹۵ و ۹۶</ref> محمد بن حسین ساوجی، [[مقدس اردبیلی]]، [[احمد نراقی]] و [[اسدالله کاظمی تستری|شیخ اسدالله کاظمی]] به‌عنوان موافقان این نظریه یاد شده‌ است.<ref>نک: رحمان‌ستایش، آشنایی با کتب رجالی شیعه، ۱۳۸۵ش، ص۴۳-۴۴.</ref>
*'''حسین بن عبیدالله غضائری:''' برخی کتاب را به حسین بن عبیدالله پدر احمد بن حسین غضائری منسوب کرده‌اند.<ref> شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۵-۴۶. </ref> این دیدگاه به عبارتی از [[خلاصةالاقوال]] در شرح‌حال [[سهل بن زیاد آدمی]] استناد می‌کند که در آن، ابن‌غضائری به احمد بن حسین عطف شده است و این نشان می‌دهد باید دو نفر بوده باشند.<ref>شوشتری، قاموس‌الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۵.</ref> از [[شهید ثانی]]، [[آقاحسین خوانساری]]،<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۹۵ و ۹۶</ref> محمد بن حسین ساوجی، [[مقدس اردبیلی]]، [[احمد نراقی]] و [[اسدالله کاظمی تستری|شیخ اسدالله کاظمی]] به‌عنوان موافقان این نظریه یاد شده‌ است.<ref>نک: رحمان‌ستایش، آشنایی با کتب رجالی شیعه، ۱۳۸۵ش، ص۴۳-۴۴.</ref>


[[محمدتقی شوشتری]] این عبارت را توجیه کرده و توضیح داده است که نمی‌توان از آن چنین برداشتی داشت.<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۵-۴۶.</ref> همچنین در اشکال به آن گفته‌اند در منابع، کتابی در موضوع رجال، به حسین بن عبدالله منسوب نشده است.<ref>نگاه کنید به ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۱۷.</ref>  
[[محمدتقی شوشتری]] این عبارت را توجیه کرده و توضیح داده است که نمی‌توان از آن چنین برداشتی داشت.<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۵-۴۶.</ref> همچنین در اشکال به آن گفته‌اند در منابع، کتابی در موضوع رجال، به حسین بن عبیدالله منسوب نشده است.<ref>نگاه کنید به ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۱۷.</ref>  


*'''مخالفان شیعه:''' برخی از رجالیان شیعه، کتاب را نوشته مخالفان [[شیعه]] می‌دانند که با آمیختن مطالب دروغ، سعی در مخدوش‌کردن چهره بزرگان شیعه داشته‌اند. به‌باور اینان، از آنجا که ابن‌غَضائری دوست و هم‌صحبت [[احمد بن علی نجاشی]] بوده است، اگر نجاشی کتاب رجالی داشت، از آن یاد می‌کرد.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۱۰، ص۸۹؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۹۵و۹۶.</ref> این سخن احمد بن طاووس را که سند کتاب را متصل به ابن‌غضائری، دریافت نکرده است،<ref>ابن‌طاووس، التحریر الطاووسی، ۱۴۱۱ق، ص۵.</ref> از شواهد این نظریه دانسته‌اند.<ref>نک: رحمان‌ستایش، آشنایی با کتب رجالی شیعه، ۱۳۸۵ش، ص۴۳.</ref> [[آیت الله خویی]]<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۹۵ و ۹۶.</ref> و [[آقابزرگ تهرانی]] موافق این دیدگاه هستند.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۱۰، ص۸۹.</ref>
*'''مخالفان شیعه:''' برخی از رجالیان شیعه، کتاب را نوشته مخالفان [[شیعه]] می‌دانند که با آمیختن مطالب دروغ، سعی در مخدوش‌کردن چهره بزرگان شیعه داشته‌اند. به‌باور اینان، از آنجا که ابن‌غَضائری دوست و هم‌صحبت [[احمد بن علی نجاشی]] بوده است، اگر نجاشی کتاب رجالی داشت، از آن یاد می‌کرد.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۱۰، ص۸۹؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۹۵و۹۶.</ref> این سخن احمد بن طاووس را که سند کتاب را متصل به ابن‌غضائری، دریافت نکرده است،<ref>ابن‌طاووس، التحریر الطاووسی، ۱۴۱۱ق، ص۵.</ref> از شواهد این نظریه دانسته‌اند.<ref>نک: رحمان‌ستایش، آشنایی با کتب رجالی شیعه، ۱۳۸۵ش، ص۴۳.</ref> [[آیت الله خویی]]<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۹۵ و ۹۶.</ref> و [[آقابزرگ تهرانی]] موافق این دیدگاه هستند.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۱۰، ص۸۹.</ref>
۲۹۶

ویرایش