پرش به محتوا

امام محمد باقر علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۵: خط ۴۵:
[[شهادت]] امام باقر(ع) در دوران [[خلافت]] هشام بن عبد الملک رخ داده است:<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۲۸۹. </ref> چرا که هشام از سال ۱۰۵ تا سال ۱۲۵ قمری خلیفه بود<ref>اخبار الدوله عباسیه،‌ ۱۳۹۱ق، ص۴۱۲.</ref> و آخرین سالی که مورخان در شهادت امام باقر(ع) نقل کرده‌اند [[۱۱۸ق]] است. <ref>الأمين، السيد محسن، أعيان الشيعة، ج۱، ص۴۱۲.</ref>  در اینکه چه فرد یا افرادی در قتل وی دست داشته‌اند، نقل‌های مختلفی وجود دارد. بعضی از منابع، شخص [[هشام بن عبدالملک]] را عامل شهادت او دانسته‌اند.<ref>کفعمی، المصباح، ۱۴۱۴ق، ص۶۹۱.</ref> و برخی [[ابراهیم بن ولید]] را عامل مسمومیت وی معرفی کرده‌اند.<ref> طبری، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۱۶؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۱۰.</ref>
[[شهادت]] امام باقر(ع) در دوران [[خلافت]] هشام بن عبد الملک رخ داده است:<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۲۸۹. </ref> چرا که هشام از سال ۱۰۵ تا سال ۱۲۵ قمری خلیفه بود<ref>اخبار الدوله عباسیه،‌ ۱۳۹۱ق، ص۴۱۲.</ref> و آخرین سالی که مورخان در شهادت امام باقر(ع) نقل کرده‌اند [[۱۱۸ق]] است. <ref>الأمين، السيد محسن، أعيان الشيعة، ج۱، ص۴۱۲.</ref>  در اینکه چه فرد یا افرادی در قتل وی دست داشته‌اند، نقل‌های مختلفی وجود دارد. بعضی از منابع، شخص [[هشام بن عبدالملک]] را عامل شهادت او دانسته‌اند.<ref>کفعمی، المصباح، ۱۴۱۴ق، ص۶۹۱.</ref> و برخی [[ابراهیم بن ولید]] را عامل مسمومیت وی معرفی کرده‌اند.<ref> طبری، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۱۶؛ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۱۰.</ref>


امام باقر(ع) [[وصیت]] کرده بود در لباسی که در آن [[نماز]] می‌خوانده [[دفن]] شود.<ref>شبراوى، الإتحاف بحب الأشراف، ۱۴۲۳ق، ص۲۸۷.</ref> وی در  [[بقیع|قبرستان بقیع]]، کنار مرقد پدرش [[امام سجاد(ع)]] و عموی پدرش [[امام حسن(ع)]] دفن شد.<ref>نوبختی، فرق الشیعة، ۱۴۰۴ق، ص ۶۱؛ کلینی، الکافی، ۱۳۸۸ق، ج۲، ص۳۷۲؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۵۷ و ۱۵۸؛ طبری، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۱۶؛ سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۳۷۶ش، ص۳۰۶؛ کفعمی، المصباح، ۱۴۱۴ق، ص۶۹۱.</ref> امام وصیت کرد ده سال در [[سرزمین منا|منا]] برای وی مراسم [[عزاداری]] بر پا کنند.<ref>شیخ صدوق، من لا يحضره الفقيه، ۱۴۱۳ق، ج‏۱، ص۱۸۲.</ref>{{یادداشت| متن وصیت امام باقر(ع) خطاب به فرزندش جعفر([[امام صادق]]) بر اساس نقل [[کلینی]] در [[کافی]] ج ۵ ص۱۱۷ این است: يا جعفر أوقف لي من مالي كذا وكذا النوادب تند بني عشر سنين بمنى أيام منى. [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] در [[مرآة العقول فی شرح اخبار آل الرسول|مرآة العقول]] در شرح روایت دو نکته را یادآور شده است ۱- روایت دلالت دارد بر رجحان ندبه بر امامان و استحباب اقامه عزا برای آنان(زیرا این کار باعث تقویت دوستی آنان  و دشمنی با دشمنانشان در دل‌ها می شود و این دو ([[تولی]] و [[تبری]]) از مهم ترین امور در [[ایمان]] هستند. ۲-  به همین دلیل  که اقامه عزا باعث تولی و تبری می شود ظاهراً اقامه عزا اختصاص به آنان (ع) دارد. و يدل على رجحان الندبة عليهم وإقامة مأتم لهم ، لما فيه من تشييد حبهم وبغض ظالميهم في القلوب ، وهما العمدة في الإيمان ، والظاهر اختصاصه بهم عليهم‌السلام لما ذكرنا. : مجلسی، مرآة العقول، الناشر
امام باقر(ع) [[وصیت]] کرده بود در لباسی که در آن [[نماز]] می‌خوانده [[دفن]] شود.<ref>شبراوى، الإتحاف بحب الأشراف، ۱۴۲۳ق، ص۲۸۷.</ref> وی در  [[بقیع|قبرستان بقیع]]، کنار مرقد پدرش [[امام سجاد(ع)]] و عموی پدرش [[امام حسن(ع)]] دفن شد.<ref>نوبختی، فرق الشیعة، ۱۴۰۴ق، ص ۶۱؛ کلینی، الکافی، ۱۳۸۸ق، ج۲، ص۳۷۲؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۵۷ و ۱۵۸؛ طبری، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۱۶؛ سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۳۷۶ش، ص۳۰۶؛ کفعمی، المصباح، ۱۴۱۴ق، ص۶۹۱.</ref> امام وصیت کرد ده سال در [[سرزمین منا|منا]] در ایام [[حج]] برای وی مراسم [[عزاداری]] بر پا کنند.<ref>شیخ صدوق، من لا يحضره الفقيه، ۱۴۱۳ق، ج‏۱، ص۱۸۲.</ref>{{یادداشت| متن وصیت امام باقر(ع) خطاب به فرزندش جعفر([[امام صادق]]) بر اساس نقل [[کلینی]] در [[کافی]] ج ۵ ص۱۱۷ این است: «يا جعفر أوقف لي من مالي كذا و كذا النوادب تندبني عشر سنين بِمِنى أيام منى.» [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] در [[مرآة العقول فی شرح اخبار آل الرسول|مرآة العقول]] در شرح روایت دو نکته را یادآور شده است ۱- روایت دلالت دارد بر رجحان ندبه بر امامان و استحباب اقامه عزا برای آنان(زیرا این کار باعث تقویت دوستی آنان  و دشمنی با دشمنانشان در دل‌ها می‌شود و این دو ([[تولی]] و [[تبری]]) از مهم‌ترین امور در [[ایمان]] هستند. ۲-  به همین دلیل  که اقامه عزا باعث تولی و تبری می شود ظاهراً اقامه عزا اختصاص به آنان (ع) دارد. و يدل على رجحان الندبة عليهم وإقامة مأتم لهم ، لما فيه من تشييد حبهم و بغض ظالميهم في القلوب ، و هما العمدة في الإيمان ، و الظاهر اختصاصه بهم عليهم‌السلام لما ذكرنا. : مجلسی، مرآة العقول، الناشر


دار الكتب الإسلاميّة، ج۱۹، ص۷۶. }}
دار الكتب الإسلاميّة، ج۱۹، ص۷۶. }}
۱۷٬۵۴۹

ویرایش