عرش: تفاوت میان نسخه‌ها

{{عالم خلقت}}

== مفهوم شناسی لغوی و قرآنی==

عرش در لغت به معنای «تخت پادشاه» یا «چیزی که دارای سقف باشد» است.<ref>دهخدا، فرهنگ دهخدا، ۱۳۷۷ش، ج۱۰، ذیل واژه عرش.</ref> واژه عرش، بیش از سی بار در [[قرآن]] تکرار شده است. آیه ۱۲۹ سوره توبه به عظمت عرش الهی اشاره می‌کند.<ref>فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ: بگو خدا مرا بس است هیچ معبودى جز او نیست بر او توکل كردم و او پروردگار عرش بزرگ است.</ref> در چندین آیه، نشستن خداوند بر عرش مطرح شده<ref>سوره اعراف، آیه ۵۴ و سوره طه، آیه  ۵ و سوره یونس، آیه۳.</ref> و در آیاتی دیگر، از [[فرشتگان|فرشتگانی]] یاد شده که در اطراف عرش، مشغول [[تسبیح|تسبیح گفتن]] بوده<ref>سوره زمر، آیه ۵۷.</ref> یا از حاملان عرش هستند.<ref>سوره حاقه، آیه۱۷.</ref> در آیه ۷ سوره هود نیز آمده است که عرش الهی بر روی آب قرار  دارد.<ref>«وَ هُوَ الَّذي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ في‏ سِتَّةِ أَيَّامٍ وَ كانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ»: او كسى است كه آسمانها و زمین را در شش روز آفريد و عرش او بر آب قرار دارد.</ref>