حسین بن منصور حلاج: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آثار
جز (←آثار) |
جز (←آثار) |
||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
در برخی منابع تاریخی، پنجاه و در مواردی حتی هزار کتاب به حلاج نسبت داده شده است؛ اما تنها اثری که به طور کامل از او بر جای مانده، طواسین است<ref>شمس، «حلاج»، ص ۲۵۳.</ref> که در سال ۲۹۰ق نوشته شده.<ref>محسنی‌نیا، «حلاج در نگاه مخالفان»، ص ۱۴۹.</ref> برخی از آثار او عبارتند از: | در برخی منابع تاریخی، پنجاه و در مواردی حتی هزار کتاب به حلاج نسبت داده شده است؛ اما تنها اثری که به طور کامل از او بر جای مانده، طواسین است<ref>شمس، «حلاج»، ص ۲۵۳.</ref> که در سال ۲۹۰ق نوشته شده.<ref>محسنی‌نیا، «حلاج در نگاه مخالفان»، ص ۱۴۹.</ref> برخی از آثار او عبارتند از: | ||
#'''طواسین''': عنوان این کتاب، از ابتدای سوره‌های [[سوره شعراء|شعراء]]، [[سوره نمل|نمل]] و [[سوره قصص|قصص]] گرفته شده و جمع «طس» است. کتاب، در یازده بخش، حاوی شطحیاتی {{یادداشت| شطحیات جمع شطحیة، به معنی سرریز دیگ . اصطلاحی است در عرفان به معنای برزبان آوردن سخنان خلاف شرع و گفتن چیزهای مخالف ظاهر شرع وکلماتی که در وقت مستی و ذوق از بعضی واصلین صادر می شود، مانند: «انا الحق » گفتن حسین بن منصور، و «لیس فی الجُبّة سوی اﷲ» گفتن جنید و «سبحانی ما اَعظم شأنی » گفتن بایزید وآنچه صوفیان گاه وَجد و حال بیرون از حد شرع گویند وکلماتی که ازصوفیان صادر شود در هنگام غلبه حال و بیخودی که گاهی کفرباشد. لغت نامه دهخدا، ذیل شطح}} | #'''طواسین''': عنوان این کتاب، از ابتدای سوره‌های [[سوره شعراء|شعراء]]، [[سوره نمل|نمل]] و [[سوره قصص|قصص]] گرفته شده و جمع «طس» است. کتاب، در یازده بخش، حاوی شطحیاتی {{یادداشت| شطحیات جمع شطحیة، به معنی سرریز دیگ . اصطلاحی است در عرفان به معنای برزبان آوردن سخنان خلاف شرع و گفتن چیزهای مخالف ظاهر شرع وکلماتی که در وقت مستی و ذوق از بعضی واصلین صادر می شود، مانند: «انا الحق » گفتن حسین بن منصور، و «لیس فی الجُبّة سوی اﷲ» گفتن جنید و «سبحانی ما اَعظم شأنی » گفتن بایزید وآنچه صوفیان گاه وَجد و حال بیرون از حد شرع گویند وکلماتی که ازصوفیان صادر شود در هنگام غلبه حال و بیخودی که گاهی کفرباشد. لغت نامه دهخدا، ذیل شطح}}پیچیده و رمزآلود است. بخش اول در مدح و ثنای [[پیامبر اکرم]]، بخش دوم درباره ناقص بودن فهم انسان‌ها، بخش سوم درباره رسیدن سالک به حقیقت با گذشتن از مقامات چهل‌گانه و بخش‌های دیگری درباره دشواری سلوک الی الله، خارج بودن خدا از هر مقایسه‌ای و فراتر از دسترس بودن حکمت عالیه است.<ref>شوقی نوبر، «تاثیرپذیری حافظ از طواسین و دیوان حلاج»، ص ۸۴.</ref> | ||
#دیوان حلاج: مجموعه اشعار حلاج به زبان عربی است که لویی ماسینیون آنها را از متون کهن صوفیه گردآوری کرده و در سال ۱۹۵۵م در پاریس چاپ کرده است.<ref>شوقی نوبر، «تاثیرپذیری حافظ از طواسین و دیوان حلاج»، ص ۸۵.</ref> | #دیوان حلاج: مجموعه اشعار حلاج به زبان عربی است که لویی ماسینیون آنها را از متون کهن صوفیه گردآوری کرده و در سال ۱۹۵۵م در پاریس چاپ کرده است.<ref>شوقی نوبر، «تاثیرپذیری حافظ از طواسین و دیوان حلاج»، ص ۸۵.</ref> | ||
#'''تفسیر حسین بن منصور حلاج''': حاوی نظرات تفسیری حلاج است که در کتاب حقائق التفسیر ابوعبدالرحمان سلمی نقل شده و [[لویی ماسینیون]] آنها را استخراج کرده و در سال ۱۹۲۲م در کتابی چاپ کرده است. ماسینیون بر این باور است که حلاج در تفسیر خود بسیار متاثر از تفسیر منسوب به [[امام صادق (ع)]] است. <ref>شمس، «حلاج»، ص ۲۶۲-۲۶۳.</ref> | #'''تفسیر حسین بن منصور حلاج''': حاوی نظرات تفسیری حلاج است که در کتاب حقائق التفسیر ابوعبدالرحمان سلمی نقل شده و [[لویی ماسینیون]] آنها را استخراج کرده و در سال ۱۹۲۲م در کتابی چاپ کرده است. ماسینیون بر این باور است که حلاج در تفسیر خود بسیار متاثر از تفسیر منسوب به [[امام صادق (ع)]] است. <ref>شمس، «حلاج»، ص ۲۶۲-۲۶۳.</ref> | ||