سید عبدالاعلی سبزواری: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۳۴۲ ه‍.ق به [[مشهد]] رفت و در آنجا از محضر بزرگانی چون: [[عبدالجواد ادیب نیشابوری]] (م‌۱۳۴۴ ه.)، میرزا عسکر شهیدی، معروف به ‹‹[[آقا بزرگ حکیم]]›› (م ۱۳۵۴ ه.)، [[سید محمد حسینی لواسانی تهرانی|سیدمحمّد عصّار لواسانی‌]] (م ۱۳۵۶ه.) و [[علی اکبر نهاوندی]] (م ۱۳۶۹ه.) بهره برد.

سبزواری پس از حدود هشت سال اقامت در مشهد، برای تکمیل درس سطح [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول‌]] و نیز [[فلسفه]] و [[تفسیر]] و دیگر علوم اسلامی عزم سفر [[نجف اشرف]] نمود و در آن شهر در درس آیات عظام: [[محمد حسین نائینی|مرحوم نائینی‌]] (م ۱۳۵۵ ه.)، [[آقاضیاء عراقی]] (م ۱۳۶۱ ه.)، [[محمدحسین غروی اصفهانی]] (م ۱۳۶۱ ه.)، [[سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[سیدحسین بادکوبه ای|آقاسید حسین بادکوبه‌ای]] (م ۱۳۵۸ ه) و... شرکت نمود و آموخته‌های فقهی و فلسفی خویش را تکمیل کرد. وی تفسیر قرآن و مناظره و کلام را با حضور در جلسات تفسیری علامه [[محمدجواد بلاغی|محمدجواد بلاغی‌]] فراگرفت. او همچنین از [[عبدالله مامقانی|علاّمه مامقانی]](م۱۳۵۱ ه.) و [[شیخ عباس قمی]] (م ۱۳۵۹ ه.) و دیگر مشایخ و استادان خود اجازات روایتی و اجتهادی کسب نمود و در حالی که ۳۶ سال داشت، در سال ۱۳۶۵ ه. ق. خود عهده‌دار تدریس خارج فقه و اصول شد و به تربیت شاگردان و دانشوران پرداخت.

آیت‌الله سبزواری، در کنار [[سیدابوالقاسم خوئی]] (م ۱۴۱۳ ه.) خدمات زیادی به حوزهِ [[نجف اشرف]] نمود و خود چیزی کمتر از یک سال - بعد از آیت‌الله خوئی - عهده‌دار ریاست آن حوزه علمی و همچنین [[مرجع تقلید]] شیعیان شد.<ref>دانشنامه موضوعی قرآن کریم.[http://www.maarefquran.org/index.php/page,viewArticle/LinkID,3467 روش تفسیری آیت الله سبزواری در «مواهب الرحمن»]</ref>