قوم ثمود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←واکنش به دعوت صالح
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←واکنش به دعوت صالح) |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
===واکنش به دعوت صالح=== | ===واکنش به دعوت صالح=== | ||
آنان از حضرت صالح، برای اثبات مدعایش، تقاضای [[معجزه]] کردند<ref>سوره شعرا، آیه ۱۵۴.</ref> بر پایه روایات، از او خواستند تا شتر ماده‌ای را دل کوه، بیرون آورد<ref> کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۸۷.</ref> خدا خواسته آنان را برآورد و ناقه‌ای از دل کوه بیرون آمد، صالح به آنان هشدار داد، تا متعرض ناقه نشوند.<ref>سوره اعراف، آیه ۷۳؛ سوره هود، آیه ۶۴؛ سوره شعراء، آیه ۱۵۶.</ref> اما قوم ثمود ناقه را کشتند.<ref>سوره شعراء، آیه ۱۵۷.</ref> در منابع اسلامی این شتر به [[ناقه صالح]] مشهور است. برخی از [[مفسران]] [[شیعه]] با استناد به روایتی از پیامبر(ص)به همانندی کشنده ناقه صالح(اشقی الاولین) با قاتل [[امام علی(ع)]](اشقی الآخرین) اشاره کرده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۳۰۱.</ref> | آنان از حضرت صالح، برای اثبات مدعایش، تقاضای [[معجزه]] کردند<ref>سوره شعرا، آیه ۱۵۴.</ref> بر پایه روایات، از او خواستند تا شتر ماده‌ای را دل کوه، بیرون آورد<ref> کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۸۷.</ref> خدا خواسته آنان را برآورد و ناقه‌ای از دل کوه بیرون آمد، صالح به آنان هشدار داد، تا متعرض ناقه نشوند.<ref>سوره اعراف، آیه ۷۳؛ سوره هود، آیه ۶۴؛ سوره شعراء، آیه ۱۵۶.</ref> اما قوم ثمود ناقه را کشتند.<ref>سوره شعراء، آیه ۱۵۷.</ref> در منابع اسلامی این شتر به [[ناقة الله|ناقه صالح]] مشهور است. برخی از [[مفسران]] [[شیعه]] با استناد به روایتی از پیامبر(ص)به همانندی کشنده ناقه صالح(اشقی الاولین) با قاتل [[امام علی(ع)]](اشقی الآخرین) اشاره کرده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۳۰۱.</ref> | ||
قرآن از ۹ گروه در قوم ثمود یاد کرده که هم‌سوگند شدند تا صالح و خانواده‌اش را به قتل برسانند <ref>سوره نمل، آیات ۴۸-۴۹.</ref> البته بنا بر برخی گزارش‌ها آنها ۹ تن بودند و در غاری پنهان شدند، غار بر سرشان فرو ریخت و نابود شدند.<ref> ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۵-۱۳۷۶ش، ج۸، ص۲۷۶.</ref> | قرآن از ۹ گروه در قوم ثمود یاد کرده که هم‌سوگند شدند تا صالح و خانواده‌اش را به قتل برسانند <ref>سوره نمل، آیات ۴۸-۴۹.</ref> البته بنا بر برخی گزارش‌ها آنها ۹ تن بودند و در غاری پنهان شدند، غار بر سرشان فرو ریخت و نابود شدند.<ref> ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۵-۱۳۷۶ش، ج۸، ص۲۷۶.</ref> | ||