اسرافیل: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۱۰]]|سال=[[۱۳۹۵]]|کاربر=Movahhed  }}

اسرافیل فرشته مامور دمیدن صور(شیپور) در زمان پایان یافتن دنیا و برپایی قیامت است. اسرافیل مظهر اسم «الرحمن»(رستمی،) در خداوند و مظهر رکن حیات در لوح محفوظ است. در قران کریم کلمه اسرافیل ذکر نشده است، اما چندین آیه درباره واقعه نفخ صور وجود دارد که بر اساس روایات ایجاد این رویداد وظیفه اسرافیل است. در روایات وارد شده است درگاه الهی چهار فرشته مقرب و بزرگ دارد که از آنها به «رئوس ملائکه» یاد می‌شود و آنها اسرافیل، جبرائیل، میکائیل، و عزارئیل هستند. در روایات وارد شده است که اسرافیل دوازده بال دارد که یکی از آنها در مشرق و دیگری در مغرب قرار دارد و همچنین عرش بر شانه او قرار دارد ولی در برابر عظمت پروردگار خود را به صورتی کوچکتر از مرغ در می آورد( بحارالانوار، ج۵۹، ص ۲۵۹. و المیزان، ج۱۷، ص ۱۱) در بعضی دیگر از روایات هست که در مقابل خداوند از بس خود را حقیر می‌بیند که خود را در زیر بالهایش می‌پوشاند( دایره المعارف، ص۲۸۷) همچنین در بعضی از روایات وارد شده است که خداوند جبرئیل، اسرافیل و میکائیل را از یک تسبیح آفریده است. المیزان، ج۱۷، ص۸. و تفسیر نورالثقلین، ج۳ ، ص ۳۵۰، ح۲۱.)

اعطای کمال به انسان

'''ماموریت‌های اسرافیل'''

هنگامی که حضرت ابراهیم خلیل توسط منجنیق نمرود به آتش انداخته شد «اسرافیل» اولین فرشته بود که به فرمان خدا به کمک او شتافت.

== اسرافیل در ادیان دیگر ==

برخی از منابع از «اوزاعی» عالم معروف شام نقل می کنند که صوت و آواز اسرافیل به اندازه ای زیباست که هنگام تسبیح گفتن او، اهل آسمان از عبادت خود دست می‌کشند و به تسبیح گفتن اسرافیل گوش می‌سپارند. دایرةالمعارف ص۲۸۶.  در میان مردم مصر نیز این عقیده وجودداشت که بهشتیان از شنیدن آواز و غنای اسرافیل لذت می‌برند( دایرت المعارف، ص ۲۸۷)

== فرجام اسرافیل ==