پرش به محتوا

مراکش: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۳۰ مهٔ ۲۰۲۲
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Fayaz
imported>Fayaz
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۸: خط ۷۸:
==پیشینه اسلام==
==پیشینه اسلام==
در نیمه دوم قرن اول هجری همزمان با فتح شمال آفریقا، اسلام وارد مراکش شد. از آن زمان تا کنون دولت‌های اسلامی بر این سرزمین حکم رانده‌اند. ساکنان و حکمرانان مراکش، گذشته از تفاوت‌های قبیله‌ای و ریشه‌ای خود همواره کوشیده بودند تا دین اسلام را نه تنها در سراسر کشور بلکه در مناطق جنوب و دیگر سرزمین‌های آفریقایی و همچنین در مناطق شمال و کشورهایی همچون اسپانیا، [[پرتغال]] و جنوب فرانسه گسترش دهند.
در نیمه دوم قرن اول هجری همزمان با فتح شمال آفریقا، اسلام وارد مراکش شد. از آن زمان تا کنون دولت‌های اسلامی بر این سرزمین حکم رانده‌اند. ساکنان و حکمرانان مراکش، گذشته از تفاوت‌های قبیله‌ای و ریشه‌ای خود همواره کوشیده بودند تا دین اسلام را نه تنها در سراسر کشور بلکه در مناطق جنوب و دیگر سرزمین‌های آفریقایی و همچنین در مناطق شمال و کشورهایی همچون اسپانیا، [[پرتغال]] و جنوب فرانسه گسترش دهند.
==پیشینه تشیع==
پیشینه [[تشیع]] در این سرزمین به اواخر قرن دوم هجری باز می‌گردد.
===ادریسیان===
{{اصلی|ادریسیان}}
پس از [[واقعه فخ]] در [[سال ۱۶۹ هجری قمری|۱۶۹ق]]، ادریس بن عبدالله بن حسن بن [[امام حسن علیه‌السلام|حسن بن علی(ع)]]، معروف به [[ادریس اکبر]] به [[مصر]] گریخت.<ref>ابن‎خلدون، مقدمه، ۲۴</ref> یکی از عوامل حکومتی مصر که شیعه بود ادریس را پناه داد<ref>طبری، ۸/۱۹۸</ref> و سپس او را در [[سال ۱۷۰ هجری قمری|۱۷۰ق]] به مغرب فرستاد. ادریس در سرزمین [[طَنجه]] و در شهر [[وُلیلی]] اقامت گزید <ref>طبری، ۸/۲۰۰؛ ابن‎تغری بردی، ۲/۵۹</ref> و قبایل آن سامان را به فرمان خود خواند. او در [[سال ۱۷۲ هجری قمری|۱۷۲ق]] به نزد پیشوای [[بربرها]]، رفت و او به همراه قبیله‌اش به اطاعت ادریس درآمدند.<ref>ابن‎خلدون، ۴/۱۳؛ ابن‎عذاری، ج۱،ص۲۱۸</ref>
پس از او فرزندش ادریس بن ادریس، جانشین او شد و قبایل بزرگ با او بیعت کردند و دولتش استوار شد. وی که مؤسس واقعی دولت شیعی [[ادریسیان]] به شمار می‎رود، چنان نفوذی در مغرب یافت که آن دیار را سرزمین [[ادریس ‎بن‎ ادریس]] نامیدند.<ref>مسعودی، ج۳،ص۲۹۶</ref>
ادریس اندکی پس از استقرار بر تخت، شهر [[فاس]] را بنیاد گذارد.<ref>مقری، ج۱،ص۴۸۲</ref> سپس به جهاد با قبایل غیرمسلمان مغرب شتافت.<ref>ابن‎عذاری، ج۱،ص۲۱۸</ref> ادریس دوم در [[سال ۱۹۷ هجری قمری|۱۹۷ق]] به منطقه قبیله مصمودیان تاخت و سرزمین آنان را فتح کرد و سپس [[خوارج]] تلمسان را که از دیرباز در آن سرزمین نفوذی یافته بودند، سرکوب و نفوذ عباسیان را قطع کرد.
{| style="float:left; margin:1em 1em 1em 0; width:16em; border: 1px solid #a0a0a0; padding: 3px; bg-color=yellow; text-align:right;"
{| style="float:left; margin:1em 1em 1em 0; width:16em; border: 1px solid #a0a0a0; padding: 3px; bg-color=yellow; text-align:right;"
|- style="text-align:center;"
|- style="text-align:center;"
خط ۱۰۹: خط ۱۰۰:
|- style="text-align:right; font-size:L-small;"
|- style="text-align:right; font-size:L-small;"
|}
|}
==پیشینه تشیع==
پیشینه [[تشیع]] در این سرزمین به اواخر قرن دوم هجری باز می‌گردد.
===ادریسیان===
{{اصلی|ادریسیان}}
پس از [[واقعه فخ]] در [[سال ۱۶۹ هجری قمری|۱۶۹ق]]، ادریس بن عبدالله بن حسن بن [[امام حسن علیه‌السلام|حسن بن علی(ع)]]، معروف به [[ادریس اکبر]] به [[مصر]] گریخت.<ref>ابن‎خلدون، مقدمه، ۲۴</ref> یکی از عوامل حکومتی مصر که شیعه بود ادریس را پناه داد<ref>طبری، ۸/۱۹۸</ref> و سپس او را در [[سال ۱۷۰ هجری قمری|۱۷۰ق]] به مغرب فرستاد. ادریس در سرزمین [[طَنجه]] و در شهر [[وُلیلی]] اقامت گزید <ref>طبری، ۸/۲۰۰؛ ابن‎تغری بردی، ۲/۵۹</ref> و قبایل آن سامان را به فرمان خود خواند. او در [[سال ۱۷۲ هجری قمری|۱۷۲ق]] به نزد پیشوای [[بربرها]]، رفت و او به همراه قبیله‌اش به اطاعت ادریس درآمدند.<ref>ابن‎خلدون، ۴/۱۳؛ ابن‎عذاری، ج۱،ص۲۱۸</ref>
پس از او فرزندش ادریس بن ادریس، جانشین او شد و قبایل بزرگ با او بیعت کردند و دولتش استوار شد. وی که مؤسس واقعی دولت شیعی [[ادریسیان]] به شمار می‎رود، چنان نفوذی در مغرب یافت که آن دیار را سرزمین [[ادریس ‎بن‎ ادریس]] نامیدند.<ref>مسعودی، ج۳،ص۲۹۶</ref>
ادریس اندکی پس از استقرار بر تخت، شهر [[فاس]] را بنیاد گذارد.<ref>مقری، ج۱،ص۴۸۲</ref> سپس به جهاد با قبایل غیرمسلمان مغرب شتافت.<ref>ابن‎عذاری، ج۱،ص۲۱۸</ref> ادریس دوم در [[سال ۱۹۷ هجری قمری|۱۹۷ق]] به منطقه قبیله مصمودیان تاخت و سرزمین آنان را فتح کرد و سپس [[خوارج]] تلمسان را که از دیرباز در آن سرزمین نفوذی یافته بودند، سرکوب و نفوذ عباسیان را قطع کرد.
ادریسیان تا سال ۳۷۵ق در مغرب اقصی (مراکش و بخشی از الجزایر) حکومت داشتند. از سال ۲۹۲ق [[فاطمیان]] حکومت مراکش را در دست گرفتند. فشار امویان اندلس سبب شد تا در ۳۵۳ق آخرین حاکم ادریسی تسلیم شود. وی پس از چندی با پشتیبانی فاطمیان به قدرت رسید ولی در نهایت به دست سپاه اموی کشته شد.<ref>اطلس شیعه، ص۵۴۹</ref>
ادریسیان تا سال ۳۷۵ق در مغرب اقصی (مراکش و بخشی از الجزایر) حکومت داشتند. از سال ۲۹۲ق [[فاطمیان]] حکومت مراکش را در دست گرفتند. فشار امویان اندلس سبب شد تا در ۳۵۳ق آخرین حاکم ادریسی تسلیم شود. وی پس از چندی با پشتیبانی فاطمیان به قدرت رسید ولی در نهایت به دست سپاه اموی کشته شد.<ref>اطلس شیعه، ص۵۴۹</ref>
شهر فاس از زمان تأسیس توسط ادریسیان، شهری مذهبی بوده است. امروزه مدرسه علمیه شهر فاس که «جامعة القرویین» نام دارد از بزرگ‌ترین مراکز علمی مراکش است و طلاب تربیت شده در این حوزه به سراسر کشور و حتی دیگر نقاط اتحادیه مراکش بزرگ جهت تبلیغ مذهبی اعزام می‌شوند.{{مدرک}}
شهر فاس از زمان تأسیس توسط ادریسیان، شهری مذهبی بوده است. امروزه مدرسه علمیه شهر فاس که «جامعة القرویین» نام دارد از بزرگ‌ترین مراکز علمی مراکش است و طلاب تربیت شده در این حوزه به سراسر کشور و حتی دیگر نقاط اتحادیه مراکش بزرگ جهت تبلیغ مذهبی اعزام می‌شوند.{{مدرک}}
کاربر ناشناس