عزرائیل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عِزرائیل''' [[فرشته]] مأمور [[مرگ]] و یکی از [[ملائکه|ملائکه‌]] مقرب درگاه الهی است که [[خدا|خداوند]] او را مسئول گرفتن جان موجودات زنده قرار داده است. او به طور مستقیم [[نبوت|انبیاء]] و اولیای الهی را [[قبض روح]] می‌کند و نمایندگانی نیز دارد که جان سایر موجودات را می‌گیرند. پس از اینکه عزرائیل [[روح]] همه موجودات را قبض کرد، [[خداوند]] جان او را می‌گیرد.

عزرائیل واژه عبری است که از دو جزء «عزرا» به معنی بنده و «ئیل» به معنی خداوند تشکیل شده و ترکیب هر دو جزء به معنی بنده‌ خداست.<ref>دهخدا، دایرةالمعارف، ۱۳۴۱ش، ج۳، ص۲۲۴.</ref> [[قرآن کریم]] از عزرائیل با کلمه ملک‌الموت یاد کرده<ref>قُلْ يَتَوَفَّاکُمْ مَلَکُ الْمَوْتِ الَّذي وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلي‏ رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ؛ «بگو فرشته مرگ که بر شما مأمور شده روح شما را می‌گیرد سپس شما را به سوی پروردگارتان بازمی‌گرداند».</ref> که مامور [[قبض روح]] و گرفتن جان موجودات زنده است.<ref>سوره سجده، آیه۱۱.</ref> در [[روایت|روایات]]  از او با عنوان «قابض‌الارواح» و «هادم‌الذات»<ref> این دو کلمه در فارسی به معنی گیرنده‌ی جان‌ها و از بین برنده‌ی ذات‌هاست.</ref> نیز یاد شده است.<ref>شفیعی، «ملک‌الموت»، ۱۳۹۰ش، ج۱۵، ص۴۹۰؛ حسینی طهرانی، معاد‌شناسی، ۱۳۶۱ش، ج۶، ص۲۱۱؛ شجاعی، ملائکه، ۱۳۸۵ش، ص۱۱۵.</ref>

از عزرائیل در کنار [[میکائیل]]، [[اسرافیل]] و [[جبرئیل]] به «رئوس ملائکه» تعبیر می‌شود.<ref>رجالی تهرانی، فرشتگان تحقیقی قرآنی روایی و عقلی، ۱۳۷۶ش، ص۱۰۶.</ref> همچنین در روایات وارد شده که [[لوح محفوظ]] از چهار رکن( علم، حیات اراده و قدرت) تشکیل شده و عزرائیل مظهر رکن قدرت آن است.<ref>ابن فناری، ۱۳۷۴ش، مصباح‌الانس، ۱۳۷۴،ص۴۰۳.</ref> در بعضی از روایات آمده او چهار بال دارد به گونه‌ای که چهار طرف عالم را فراگرفته‌اند؛ پاهای وی در عالم پایین و سر او در آسمان بالا قرار دارد؛<ref>شفیعی، «ملک‌الموت»، ۱۳۹۰ش، ج۱۵، ص۴۹۰.</ref>

بر پایه برخی روایات، در آخر عمر پیامبر(ص)، [[فاطمه(س)]] با عزرائیل که اجازه ورود به منزل [[پیامبر(ص)]] را داشت هم‌سخن شد.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۳، ص۱۱۶؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۲۲، صص۵۲۷-۵۲۸؛ به نقل از ستایش، «گفت و گوی ملائکه با حضرت فاطمه(س)»، ص۲۰.</ref>