پرش به محتوا

صدام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲
جز
خط ۸۲: خط ۸۲:
سید محسن حکیم مرجع بزرگ شیعیان در زمان خود، سردمداران حزب بعث را که صدام نیز جزو آنان بود، [[مشرک]] دانست.<ref>مرکز تنظیم و نشر آثار امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۲۴۴.</ref> امام خمینی نیز به این فتوا اشاره کرد.<ref>مرکز تنظیم و نشر آثار امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۲۴۴.</ref>
سید محسن حکیم مرجع بزرگ شیعیان در زمان خود، سردمداران حزب بعث را که صدام نیز جزو آنان بود، [[مشرک]] دانست.<ref>مرکز تنظیم و نشر آثار امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۲۴۴.</ref> امام خمینی نیز به این فتوا اشاره کرد.<ref>مرکز تنظیم و نشر آثار امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۷۸ش، ج۱۲، ص۲۴۴.</ref>


==ممنوعیت مراسمات مذهبی==
==ممنوعیت مراسم مذهبی==
{{جعبه نقل قول| عنوان = | نقل‌قول = [[سید محمد صدر]]:{{-}}'''«این حاکم(صدام) که با زور بر مردم حکومت می‌کند و آن‌ها را از اولین حقوق و آزادی که انجام مراسم مذهبی باشد، منع می‌کند، امکان ندارد ادامه پیدا کند. نمی‌توان همیشه با زور و قدرت بر مردم حکومت کرد.»'''<ref>کاظم،‌ ارقام و آراء حول نظام البعث فی العراق،‌ ۱۹۸۲م، ص۲۶۶.</ref>|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
{{جعبه نقل قول| عنوان = | نقل‌قول = [[سید محمد صدر]]:{{-}}'''«این حاکم(صدام) که با زور بر مردم حکومت می‌کند و آن‌ها را از اولین حقوق و آزادی که انجام مراسم مذهبی باشد، منع می‌کند، امکان ندارد ادامه پیدا کند. نمی‌توان همیشه با زور و قدرت بر مردم حکومت کرد.»'''<ref>کاظم،‌ ارقام و آراء حول نظام البعث فی العراق،‌ ۱۹۸۲م، ص۲۶۶.</ref>|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}


با گذشت مدتی از قدرت گرفتن حزب بعث در عراق، انجام مراسمات مذهبی شیعه با مشکلات و درگیری‌هایی همراه بود.<ref>المؤمن، سنوات الجمر، ۲۰۰۴م، ص ۱۶۴.</ref> حکومت عراق در سال ۱۹۷۷م و در دوران ریاست جمهوری حسن البکر و معاون اولی صدام حسین،‌ دستوراتی ابلاغ کرد که تا آخر حکومت حزب بعث پابرجا ماند. این دستورات بر محدودیت و گاه منع برخی [[شعائر حسینی]] بود و هر نوع برقراری موکب و [[پیاده‌روی اربعین (آیین)|پیاده‌روی به کربلا]] ممنوع اعلام شد. همچنین برگزاری مجلس عزاء برای [[امام حسین(ع)]] نیز بسیار محدود شده و تنها با وجود شرائطی اجازه داده می‌شد.<ref>کاظم، ارقام و آراء حول نظام البعث فی العراق، ۱۹۸۲م، ص۱۵۸.</ref>
با گذشت مدتی از قدرت گرفتن حزب بعث در عراق، انجام مراسم مذهبی شیعه با مشکلات و درگیری‌هایی همراه بود.<ref>المؤمن، سنوات الجمر، ۲۰۰۴م، ص ۱۶۴.</ref> حکومت عراق در سال ۱۹۷۷م و در دوران ریاست جمهوری حسن البکر و معاون اولی صدام حسین،‌ دستوراتی ابلاغ کرد که تا آخر حکومت حزب بعث پابرجا ماند. این دستورات بر محدودیت و گاه منع برخی [[شعائر حسینی]] بود و هر نوع برقراری موکب و [[پیاده‌روی اربعین (آیین)|پیاده‌روی به کربلا]] ممنوع اعلام شد. همچنین برگزاری مجلس عزاء برای [[امام حسین(ع)]] نیز بسیار محدود شده و تنها با وجود شرائطی اجازه داده می‌شد.<ref>کاظم، ارقام و آراء حول نظام البعث فی العراق، ۱۹۸۲م، ص۱۵۸.</ref>


مخالفت حکومت در مقابل اصرار شیعیان در برگزاری این آیین‌ها منجر به درگیری‌ها و قیام‌هایی شد که مهم‌ترین آن‌ها [[انتفاضه صفر عراق|انتفاضه صفر سال ۱۹۷۷م]] بوده است.<ref>مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ۱۳۹۵ش، ص۱۰۱-۱۰۲.</ref>
مخالفت حکومت در مقابل اصرار شیعیان در برگزاری این آیین‌ها منجر به درگیری‌ها و قیام‌هایی شد که مهم‌ترین آن‌ها [[انتفاضه صفر عراق|انتفاضه صفر سال ۱۹۷۷م]] بوده است.<ref>مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ۱۳۹۵ش، ص۱۰۱-۱۰۲.</ref>
۱۶٬۸۶۲

ویرایش