حدیث مسند: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←گونه‌شناسی
imported>Saeedzamani (حذف الگوی اصطلاحات حدیثی با وجود الگوی علوم حدیث) |
جز (←گونه‌شناسی) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
:::برخی محدثان [[امامیه]] به منظور گردآوری احادیث عالی السند دست به نگارش کتاب زدند که با عنوان «قُرب الاسناد» شهرت یافته‌اند؛ که می‌توان به اشخاصی چون [[علی بن ابراهیم قمی|علی بن ابراهیم]]، [[محمد بن عیسی یقطینی]] و [[علی بن بابویه]] و [[عبدالله بن جعفر حمیری]] اشاره نمود که از این میان تنها کتاب [[قرب الاسناد (کتاب)|قرب الاسناد ]] عبدالله بن جعفر حمیری به دست ما رسیده است.<ref>قرب الاسناد حمیری، مجله افق حوزه، شماره ۲۹۶، دی‌ماه ۱۳۸۹.</ref> | :::برخی محدثان [[امامیه]] به منظور گردآوری احادیث عالی السند دست به نگارش کتاب زدند که با عنوان «قُرب الاسناد» شهرت یافته‌اند؛ که می‌توان به اشخاصی چون [[علی بن ابراهیم قمی|علی بن ابراهیم]]، [[محمد بن عیسی یقطینی]] و [[علی بن بابویه]] و [[عبدالله بن جعفر حمیری]] اشاره نمود که از این میان تنها کتاب [[قرب الاسناد (کتاب)|قرب الاسناد ]] عبدالله بن جعفر حمیری به دست ما رسیده است.<ref>قرب الاسناد حمیری، مجله افق حوزه، شماره ۲۹۶، دی‌ماه ۱۳۸۹.</ref> | ||
* ''' | * '''مُعَنعَن:''' حدیثی که در ابتدای نام [[راویان]] آن از واژه «عَن» استفاده شده است و الفاظ «أخبَرَنی» «حَدَّثَنی» یا «سَمعتُ» در سلسله سند آن نیامده باشد.<ref>مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۷۳.</ref> مانند: «احمد بن ادریس، عن محمد بن حسّان، عن أبی محمد الرازی، عن سیف بن عمیره، عن اسحاق بن عمار، قال: قال [[ابو عبدالله|ابو عبدالله(ع)]]...».<ref> کلینی، الکافی، ج۱، ص۱۱.</ref> هرچند بین [[محدثان]] در مورد اعتبار آن اختلاف وجود دارد به طوری که برخی آن را از قبیل [[حدیث مرسل]] و [[حدیث منقطع|منقطع]] دانسته‌اند.<ref>مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۷۴.</ref> | ||
* '''معلق:''' روایتی که یکی یا اکثر راویان آن در ابتدای سند نیامده باشد و آن را معلق بر نقل پسین یا پیشین می‌نماید.<ref>مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۷۶.</ref> اکثر روایات کتاب [[من لا یحضره الفقیه]]، [[تهذیب]] و [[استبصار]] این روش را برای جلوگیری از طولانی شدن به کار گرفته‌اند و سند کامل آن را در آخر کتاب ذکر کرده‌اند.<ref>مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۷۶.</ref> | * '''معلق:''' روایتی که یکی یا اکثر راویان آن در ابتدای سند نیامده باشد و آن را معلق بر نقل پسین یا پیشین می‌نماید.<ref>مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۷۶.</ref> اکثر روایات کتاب [[من لا یحضره الفقیه]]، [[تهذیب]] و [[استبصار]] این روش را برای جلوگیری از طولانی شدن به کار گرفته‌اند و سند کامل آن را در آخر کتاب ذکر کرده‌اند.<ref>مامقانی، مقباس الهدایه، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۷۶.</ref> | ||