سید عبدالحسین دستغیب: تفاوت میان نسخه‌ها

سید عبدالحسین دستغیب شیرازی (۱۲۹۳-۱۳۶۰ش)از علمای معاصر ایران که پس از انقلاب اسلامی در ایران نزد ایرانیان مشهور گشت. شهرت وی بیشتر به سبب درس اخلاق و کتاب‌های فراوان اخلاقی  او است. [[گناهان کبیره]]، [[قلب سلیم]]، [[داستان‌های شگفت]] از جمله آثار وی است. او در مبارزات [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] نقش فعالی داشت و پس از انقلاب به امامت جمعه شیراز منصوب شد. در آذر ۱۳۶۰ ش. پس از اقامه نماز جمعه در یک حمله تروریستی به شهادت رسید. آیت الله دستغیب را به عنوان سومین شهید محراب می‌شناسند.

دستغیب در ۱۳۳۲ <ref>شریف رازی، ج ۵، ص ۴۴۳؛ سبحانی، ج ۲، ص ۶۰۵:۱۳۲۸</ref> در خانواده ای روحانی در [[شیراز]] به دنیا آمد. خاندان دستغیب از سادات حسینی هستند که آن‌ها را سادات حسنی حسینی نیز آورده‌اند. پدرش محمدتقی و پدربزرگش سید هدایت الله از علما و مجتهدان مشهور [[استان فارس]] بودند. <ref>فسائی، ج ۲، ص ۹۱۴؛ نورمحمدی، ص ۱۸-۲۰؛ دانشنامه ائمه جمعه کشور، ج۱، ص ۳۶۰</ref>

عبدالحسین تحصیلات مقدماتی را نزد پدر آموخت. او پس از درگذشت پدرش سرپرستی مادر، سه خواهر و دو برادر کوچک‌تر را بر عهده گرفت و در مدرسه خان شیراز نزد کسانی چون [[ملااحمد دارابی]] و [[آیت الله علی اکبر ارسنجانی]] به تحصیل ادامه داد. <ref>نورمحمدی، ص ۲۶-۲۷، ۳۵-۳۶؛ دانشنامه ائمه جمعه کشور، ج ۱، ص ۳۶۱</ref>

دستغیب در بیست سالگی اقامه نماز جماعت مسجد باقرخان، در محله بازار مرغ شیراز را بر عهده گرفت. در دوره حکومت [[رضاشاه]] (۱۳۰۴-۱۳۲۰ش) برای حفظ لباس روحانیتش به ناچار در امتحان طلاب علوم دینیه –که اداره معارف برگزار کرده بود- شرکت نمود و با قبولی در امتحان، لباسش را حفظ کرد. چندی بعد به بهانه سخنان تحریک‌آمیز و مخالفت‌هایش به زندان افتاد و میان ترک وطن یا کنار نهادن لباس روحانیت مخیر شد، در نتیجه در ۱۳۱۴ ش به [[نجف]] رفت. در نجف نزد استادانی چون [[محمدکاظم شیرازی]] و [[سید ابوالحسن اصفهانی]] به ادامه تحصیل در مراتب عالی پرداخت <ref>سبحانی، ج ۲، ص ۶۰۶؛ ربانی خلخالی، ص ۵۷۹-۵۸۰؛ نورمحمدی، ص ۳۹-۴۲</ref> و پس از سقوط حکومت رضاشاه به توصیه استادش محمدکاظم شیرازی، به شیراز بازگشت. <ref>محمد هاشم دستغیب، ص ۹۵؛ نورمحمدی، ص ۵۳</ref>

دستغیب پس از این در کنار برگزاری مجالس وعظ و سخنرانی، تدریس و تألیف، به امور عام‌المنفعه ای چون تأسیس و بازسازی مساجد و مدارس از جمله [[مسجد جامع عتیق شیراز]] و مدرسه علمیه حکیم پرداخت. <ref>سودبخش، ص ۱۸؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج ۱۰، ص ۲۱</ref>

دستغیب که خطیب مسجد جامع عتیق بود، طی چند دهه فعالیتش در پیش از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، از اوضاع اجتماعی [[ایران]] و رواج مظاهر غیردینی در کشور انتقاد می‌کرد. او پس از آغاز برنامه [[انقلاب سفید]] در اوایل دهه ۱۳۴۰ش، به پیروی از علما و مراجع تقلید به [[لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] اعتراض کرد. اعتراض به حکومت پهلوی در به رسمیت شناختن [[اسرائیل]] نیز یکی دیگر از مخالفت‌های او بود. <ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج ۱۰، ص ۱۱۸، ۱۴۶، ۲۴۸-۲۵۸، ۵۹۰-۶۳۱</ref>

مواضع انقلابی وی موجب گردید که چند بار دستگیر و زندانی شود. <ref>ربانی خلخالی، ص ۵۸۱؛ محمدهاشم دستغیب، ص ۳۸-۳۹، ۴۲</ref> ساواک در ۱۳۵۲ش دستغیب را به سبب ایراد سخنرانی‌های تند ممنوع المنبر کرد <ref>محمدهاشم دستغیب، ص ۴۳؛ نورمحمدی، ص ۱۰۶</ref> مخالفت وی با برگزاری مراسم [[جشن هنر شیراز]] در ۱۳۵۶ش و واکنش تند او به مقاله توهین‌آمیز روزنامه اطلاعات در ۱۹ دی ۱۳۵۶، نمونه‌ای از مواضع وی است. <ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج ۱۰، ص ۴۷۹-۴۹۵؛ محمدهاشم دستغیب، ص ۴۲-۴۳</ref>

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در بهمن ۱۳۵۷، [[امام خمینی]] به درخواست اهالی شیراز دستغیب را به سمت امام جمعه آن شهر منصوب کرد. افزون بر آن وی نماینده امام در استان فارس و نیز نماینده مردم فارس در مجلس خبرگان قانون اساسی بود. <ref>امام خمینی، ج ۸، ص ۲۲؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج ۱۰، ص ۱۶</ref> موضع اصلی دستغیب پس از انقلاب اسلامی مبتنی بر تبعیت امام خمینی و همراهی با ولایت فقیه بود. <ref>محمدهاشم دستغیب، ص۵۷-۵۹</ref> دستغیب در موضع سخنران نماز جمعه در تبیین مبانی انقلاب اسلامی و نیز دفاع از جایگاه روحانیت و حکومت اسلامی تأثیرگذار بود. <ref>عبدالحسین دستغیب، ج ۱، ص ۸۳-۸۶، ۱۲۷، ۱۷۱-۱۷۳، ۲۶۹-۲۷۴، ۳۸۲، ۴۰۱-۴۰۴ و ...</ref>