پرش به محتوا

بحران: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۴ آوریل ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
'''بُحْران'''، یا بَحران، سرزمینی در ناحیه فُرْع در [[حجاز]] میان [[مکه]] و مدینه (در حدود ۲۰۰ کیلومتری جنوب مدینه). به گفته [[ابن اسحاق]]، این منطقه، معدنی در حجاز بوده، و به [[حجاج بن علاط بهزی]] تعلق داشته است.<ref>یاقوت، معجم البلدان، ج۱، ص۴۹۸-۴۹۹.</ref>
'''بُحْران'''، یا بَحران، سرزمینی در ناحیه فُرْع در [[حجاز]] میان [[مکه]] و مدینه (در حدود ۲۰۰ کیلومتری جنوب مدینه). به گفته [[ابن اسحاق]]، این منطقه، معدنی در حجاز بوده، و به [[حجاج بن علاط بهزی]] تعلق داشته است.<ref>یاقوت، معجم البلدان، ج۱، ص۴۹۸-۴۹۹.</ref>


شهرت منطقه بحران به این سبب است که یکی از [[غزوه|غزوات]] رسول اکرم(ص) به نام [[غزوه بحران]] در آنجا روی داده است.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبیر، ج۲، ص۲۴، ج۴، ص۱۵۳؛ ابن هشام، السیرة النبویة، ج۳، ص۵۰؛ خلیفه بن خیاط، تاریخ، ج۱، ص۷۱.</ref> نام بحران در [[سریه عبدالله بن جحش]] نیز ذکر شده است.<ref>طبری، تاریخ، ج۲، ص۴۱۰-۴۱۴.</ref>
شهرت منطقه بحران به این سبب است که یکی از [[غزوه|غزوات]] رسول اکرم(ص) به نام [[غزوه بحران]] در آنجا روی داده است.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبیر، ۱۳۲۱-۱۳۲۵ق، ج۲، ص۲۴، ج۴، ص۱۵۳؛ ابن هشام، السیرة النبویة، ۱۳۵۵ق، ج۳، ص۵۰؛ خلیفه بن خیاط، تاریخ، ۱۳۸۷ق، ج۱، ص۷۱.</ref> نام بحران در [[سریه عبدالله بن جحش]] نیز ذکر شده است.<ref>طبری، تاریخ، ۱۳۶۹ش، ج۲، ص۴۱۰-۴۱۴.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۹: خط ۹:
== منابع ==
== منابع ==
* ابن سعد، محمد، کتاب الطبقات الکبیر، به کوشش ادوارد زاخاو، لیدن، ۱۳۲۱-۱۳۲۵ق.
* ابن سعد، محمد، کتاب الطبقات الکبیر، به کوشش ادوارد زاخاو، لیدن، ۱۳۲۱-۱۳۲۵ق.
* ابن هشام، عبدالملک، السیره النبویه، به کوشش ابراهیم ابیاری و دیگران، قاهره، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م
* ابن هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، به کوشش ابراهیم ابیاری و دیگران، قاهره، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
* خلیفه بن خیاط، تاریخ، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
* خلیفه بن خیاط، تاریخ، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
* طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، ۱۳۶۹ش.
* طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، ۱۳۶۹ش.
کاربر ناشناس