پرش به محتوا

خانقاه: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ آوریل ۲۰۱۸
جز
imported>Mgolpayegani
imported>Mgolpayegani
خط ۱۶: خط ۱۶:
تقریباً پس از سه قرن از تاریخ اسلام، مسلک [[صوفیه|تصوف]] در جامعه [[اسلام|اسلامی]] تثبیت و به رسمیت شناخته شد و از اوایل قرن چهارم هجری،‌ مراکز ویژه صوفیان به صورت رسمی در منطقه [[خراسان]]، [[فارس]]، [[بغداد]] و جاهای دیگر به‌وجود آمد.<ref>کیانی، تاریخ خانقاه در ایران، ۱۳۶۹ش، ص۱۵۱.</ref> همچنین از قرن پنجم هجری به بعد با گسترش تصوف، کانون‌های مخصوص زنان صوفی نیز شکل گرفت.<ref>کیانی، تاریخ خانقاه در ایران، ۱۳۶۹ش، ص۲۵۰-۲۵۲.</ref>
تقریباً پس از سه قرن از تاریخ اسلام، مسلک [[صوفیه|تصوف]] در جامعه [[اسلام|اسلامی]] تثبیت و به رسمیت شناخته شد و از اوایل قرن چهارم هجری،‌ مراکز ویژه صوفیان به صورت رسمی در منطقه [[خراسان]]، [[فارس]]، [[بغداد]] و جاهای دیگر به‌وجود آمد.<ref>کیانی، تاریخ خانقاه در ایران، ۱۳۶۹ش، ص۱۵۱.</ref> همچنین از قرن پنجم هجری به بعد با گسترش تصوف، کانون‌های مخصوص زنان صوفی نیز شکل گرفت.<ref>کیانی، تاریخ خانقاه در ایران، ۱۳۶۹ش، ص۲۵۰-۲۵۲.</ref>


سهم [[خراسان]] در [[تصوف]] بیشتر از سایر مناطق اسلامی بوده است، حتی بزرگانی از تصوف [[بغداد]] و مراکز دیگر زاده و پرورش‌یافته خراسان هستند. گروه [[کرامیان|کَرّامیان]]، سلسله‌ای از صوفیان، در بنای خانقاه‌های اولیه منطقه خراسان مؤثر بودند.<ref>استهری، «پیدایش و گسترش خانقاه در ایران»، ۱۳۸۹ش، ص۴۰.</ref> همچنین صوفیان به شهر [[نیشابور]] و خانقاه‌سازی در آن بیشتر از دیگر شهرهای خراسان توجه می‌کردند. [[ابوسعید ابوالخیر]] (م ۴۴۰ق) در نیشابور اولین خانقاه رسمی و با برنامه را ساخت. برخی او را مؤسس نظام خانقاهی می‌دانند.<ref>استهری، «پیدایش و گسترش خانقاه در ایران»، ۱۳۸۹ش، ص۴۰.</ref>
سهم [[خراسان]] در [[تصوف]] بیشتر از سایر مناطق اسلامی بوده است، حتی بزرگانی از تصوف [[بغداد]] و مراکز دیگر زاده و پرورش‌یافته خراسان هستند. گروه [[کرامیان|کَرّامیان]]، سلسله‌ای از صوفیان، در بنای خانقاه‌های اولیه منطقه خراسان مؤثر بودند.<ref>استهری، «پیدایش و گسترش خانقاه در ایران»، ۱۳۸۹ش، ص۴۰.</ref> همچنین صوفیان به شهر [[نیشابور]] و خانقاه‌سازی در آن بیشتر از دیگر شهرهای خراسان توجه می‌کردند. [[ابوسعید ابوالخیر]] (م ۴۴۰ق) در [[نیشابور]] اولین خانقاه رسمی و با برنامه را ساخت. برخی او را مؤسس نظام خانقاهی می‌دانند.<ref>استهری، «پیدایش و گسترش خانقاه در ایران»، ۱۳۸۹ش، ص۴۰.</ref>


در دوره [[ایلخانانیان]] به دلیل حمایت ایشان از متصوفان، خانقاه‌سازی در ایران گسترش یافت.<ref>استهری، «پیدایش و گسترش خانقاه در ایران»، ۱۳۸۹ش، ص۴۴.</ref> کانون‌های خانقاهی در ایران، در خراسان بزرگ (نیشابور، طوس، منطقه شمال خراسان، خوارزم،‌ سمرقند و هرات)، منطقه فارس (مانند شیراز)، منطقه یزد،‌ کرمان،‌ آذربایجان (مانند اردبیل)، خوزستان، و نیز شهرهایی مانند همدان، زنجان،‌ قزوین،‌اصفهان، کاشان، سمنان، ری و تهران وجود داشته است.<ref>کیانی، تاریخ خانقاه در ایران، ۱۳۶۹ش، ص۱۸۲-۲۴۵.</ref>
در دوره [[ایلخانانیان]] به دلیل حمایت ایشان از متصوفان، خانقاه‌سازی در ایران گسترش یافت.<ref>استهری، «پیدایش و گسترش خانقاه در ایران»، ۱۳۸۹ش، ص۴۴.</ref> کانون‌های خانقاهی در ایران، در [[خراسان]] بزرگ (نیشابور، [[طوس]]، منطقه شمال خراسان، خوارزم،‌ [[سمرقند]] و هرات)، منطقه فارس (مانند شیراز)، منطقه یزد،‌ کرمان،‌ آذربایجان (مانند اردبیل)، خوزستان، و نیز شهرهایی مانند همدان، زنجان،‌ قزوین،‌اصفهان، کاشان، سمنان، [[ری]] و تهران وجود داشته است.<ref>کیانی، تاریخ خانقاه در ایران، ۱۳۶۹ش، ص۱۸۲-۲۴۵.</ref>


خانقاه در طی تاریخ [[ایران]]، بویژه تا پیش از [[صفویه]، در زمرۀ بناهای پرشمار بوده است<ref>قیومی بیدهندی، «معماری گم‌شده: خانقاه در خراسان سده پنجم»، ۱۳۹۳ش، ص۶۵.</ref> و در بسیاری از آبادی‌های ایران، خانقاه در پرشماریْ همتای [[مسجد]] بوده است. آنچه امروزه از آن همه خانقاه مانده، ناچیز است.<ref>قیومی بیدهندی، «معماری گم‌شده: خانقاه در خراسان سده پنجم»، ۱۳۹۳ش، ص۶۶.</ref>
خانقاه در طی تاریخ [[ایران]]، بویژه تا پیش از [[صفویه]، در زمرۀ بناهای پرشمار بوده است<ref>قیومی بیدهندی، «معماری گم‌شده: خانقاه در خراسان سده پنجم»، ۱۳۹۳ش، ص۶۵.</ref> و در بسیاری از آبادی‌های ایران، خانقاه در پرشماریْ همتای [[مسجد]] بوده است. آنچه امروزه از آن همه خانقاه مانده، ناچیز است.<ref>قیومی بیدهندی، «معماری گم‌شده: خانقاه در خراسان سده پنجم»، ۱۳۹۳ش، ص۶۶.</ref>
کاربر ناشناس