کاربر ناشناس
تأویل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Lohrasbi جز (←معنای تأویل) |
imported>Lohrasbi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
پس تأویل قرآن حقیقت یا حقائقی است که در ام الکتاب پیش خداست و از مختصات غیب می‌باشد. | پس تأویل قرآن حقیقت یا حقائقی است که در ام الکتاب پیش خداست و از مختصات غیب می‌باشد. | ||
== علم به تأویل == | |||
خدای متعال می‌فرماید {{متن قرآن|فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ إِنَّهُ لَقُرْ‌آنٌ کرِ‌یمٌ فِی کتَابٍ مَّکنُونٍ لَّا یمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُ‌ونَ تَنزِیلٌ مِّن رَّ‌بِّ الْعَالَمِینَ|ترجمه= پس سوگند به موقع‌های ستارگان و به درستی این سوگندی است که اگر بدانید بزرگ است، این قرآنی است محترم در کتابی که محفوظ و پنهان است (امّ الکتاب) کتابی که جز پاک‌شدگان آن را مس نمی‌کنند تنزیل – فرو فرستاده شده – است از پیش خدای جهانیان.|سوره=[[سوره واقعه|واقعه]]|آیه= ۷۵ - ۸۰}} | |||
چنان که پیداست آیات کریمه برای قرآن دو مقام اثبات می‌کند: | |||
* مقام کتاب مکنون که از مس مس‌کنندگان مصون است؛ | |||
* مقام تنزیل که برای مردم قابل فهم است. | |||
چیزی که از این آیات استفاده می‌شود استنثنای «إِلَّا الْمُطَهَّرُ‌ونَ» است که به مقتضای آن کسانی می‌توانند به حقیقت و تأویل قرآن کریم برسند. | |||
این اثبات با نفیی که از آیۀ «وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّـهُ» در می‌آید منافات ندارد؛ زیرا انضمام دو آیه به همدیگر نتیجۀ استقلال و تبعیت می‌دهد، یعنی می‌رساند که خدای متعال در علم به این حقائق مستقل است وکسی جز او این حقایق را نخواهد دانست مگر به اذن و تعلیم او. | |||
در نتیجه، به دلالت این آیات، مطهرون به حقیقت قرآن مس می‌کنند و با انضمام آیۀ {{متن قرآن|إِنَّمَا یرِ‌یدُ اللَّـهُ لِیذْهِبَ عَنکمُ الرِّ‌جْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَیطَهِّرَ‌کمْ تَطْهِیرً‌ا|ترجمه|سوره=[[سوره احزاب|احزاب]]|آیه=۳۳}} که به موجب اخبار متواتر در حق اهل بیت پیغمبر(ص) نازل شده است، پیغمبر اکرم(ص) و خاندان رسالت(ع) از پاک‌شدگانند و به تأویل قرآن عالمند. | |||
== منابع == | == منابع == | ||