سید صدرالدین صدر: تفاوت میان نسخه‌ها

او وصی شیخ [[عبدالکریم حائری یزدی]]، موسس [[حوزه علمیه قم]]، بود و پس از وفات استاد، به همراه [[سید محمد تقی خوانساری]] و [[سید محمد حجت]]، سرپرستی [[حوزه علمیه قم]] را بر عهده داشت و در حفظ و توسعه حوزه کوشید. وی پدر [[سید موسی صدر|امام موسی صدر]] و [[سید رضا صدر]] است.

نام او محمد علی، کنیه‌اش ابوالرضا و لقبش صدرالدین بود. با این حال به نام لقبش شهرت یافت و خود نیز همه جا خویش را «‌صدرالدین‌» می‌خواند. در [[کاظمین]] به دنیا آمد. نام پدرش [[آیت الله]] [[سید اسماعیل صدر]] و مادرش بانو صفیه، دختر آیت الله [[سید هادی صدر]] بود. دوران کودکی و نوجوانی را کنار پدر و خانواده در [[سامرا]] سپری کرد. ریاضیات، ادبیات، منطق و اغلب دروس سطح [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] را در همانجا نزد اساتید برادر بزرگترش، سید مهدی، فرا گرفت. هنگامی که پدرش سیداسماعیل صدر در سال ۱۳۱۴ [[هجری قمری]] به [[کربلا]] هجرت کرد، او نیز به این شهر رفت و به بهره‌گیری از پدر و دیگر استادان کربلا پرداخت. سپس به سفارش پدرش، برای تکمیل تحصیلات، رهسپار [[نجف]] شد و دروس دوره سطح و خارج را آنجا آموخت.<ref>مدرس تبریزی، ریحانه الادب، ج۲، ص۴۶۶؛ امین، سید حسن، مستدرکات اعیان الشیعه، ص۵۰.</ref>