کاربر ناشناس
کنیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Emadmohseny جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Emadmohseny جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
* تعظیم: بيشتر کنيه‌های اشخاص از اين نوع است.<ref>الکامل فی اللغة و الأدب، ج۲، ص۱۰۴</ref> | * تعظیم: بيشتر کنيه‌های اشخاص از اين نوع است.<ref>الکامل فی اللغة و الأدب، ج۲، ص۱۰۴</ref> | ||
* فال خوب زدن: هنگام تولد کودک کنيه‌ای نيکو انتخاب می کردند، به امید آنکه بزرگ شود و دارای خانواده و فرزند گردد. وقعت [الکنية] في الصبيِّ على جهة التفاؤل؛ بأن يكون له ولدٌ ويدعى ولده كنايةً عن اسمه.<ref>الکامل في اللغة و الأدب، ج۲، ص۱۰۴</ref> مانند أبوالفضل، گرچه اين فرزند هنوز نوزاد بود و فرزندی به نام فضل نداشت که بدان کنيه پذيرد. | * فال خوب زدن: هنگام تولد کودک کنيه‌ای نيکو انتخاب می کردند، به امید آنکه بزرگ شود و دارای خانواده و فرزند گردد. وقعت [الکنية] في الصبيِّ على جهة التفاؤل؛ بأن يكون له ولدٌ ويدعى ولده كنايةً عن اسمه.<ref>الکامل في اللغة و الأدب، ج۲، ص۱۰۴</ref> مانند أبوالفضل، گرچه اين فرزند هنوز نوزاد بود و فرزندی به نام فضل نداشت که بدان کنيه پذيرد. | ||
* تحقير و تمسخر: گاهی کنبه برای تحقیر و تمسخر شخص به کار می‌رود، خداوند یکی از عموهای پیامبر را [[ابی لهب]] در [[سوره تبت]] نام نهاد.<ref>قرآن سوره تبت</ref> پیامبر(ص) عمرو بن | * تحقير و تمسخر: گاهی کنبه برای تحقیر و تمسخر شخص به کار می‌رود، خداوند یکی از عموهای پیامبر را [[ابی لهب]] در [[سوره تبت]] نام نهاد.<ref>قرآن سوره تبت</ref> پیامبر(ص) عمرو بن هشام را ابوجهل نام <ref>نهاد،بحار الأنوار، ج۱۸،ص۲۳۷</ref> حضرت علی(ع) حجاج بن یوسف را ابووذحه(سوسک سرگین گردان) نام نهاد. <ref>ترجمه نهج البلاغة ،متن،ص:116</ref> ابن ابی الحدید ضمن بیان این نکته به کنیه ابوزنه به معنای پدر میمون برای [[یزید بن معاویه]] اشاره می‌کند چون وی میمون باز بوده‌است. <ref>شرح نهج‌البلاغة، ج۷، ص۲۱۹</ref> | ||
* تقيه و حفظ جان: در دورههایی از تاریخ [[حضرت علی(ع)]] و دیگر امامان را با کنیه‌ای خاص خطاب میکردند مثلا حضرت علی(ع) را با کنیه ابازینب خطاب شده‌است. [[ابن ابی الحدید]] با تأييد اين این کنیه می گوید: اين مطلب صحت دارد که [[بنی امیه]] از اظهار فضايل علي(ع) منع کرده بودند تا آنجا که حتی اگر شخصي می‌خواست حدیثی، بلکه در مسائل دينی از ايشان نقل کند، با کنيه «ابوزينب» از او حديث نقل می‌کرد.<ref>شرح نهج‌البلاغة، ج۴، ص۵۴</ref> | * تقيه و حفظ جان: در دورههایی از تاریخ [[حضرت علی(ع)]] و دیگر امامان را با کنیه‌ای خاص خطاب میکردند مثلا حضرت علی(ع) را با کنیه ابازینب خطاب شده‌است. [[ابن ابی الحدید]] با تأييد اين این کنیه می گوید: اين مطلب صحت دارد که [[بنی امیه]] از اظهار فضايل علي(ع) منع کرده بودند تا آنجا که حتی اگر شخصي می‌خواست حدیثی، بلکه در مسائل دينی از ايشان نقل کند، با کنيه «ابوزينب» از او حديث نقل می‌کرد.<ref>شرح نهج‌البلاغة، ج۴، ص۵۴</ref> | ||