دعای سمات: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دعای سمات''' دعایی است که طبق [[روایات]]، خواندن آن در برخی زمانها [[مستحب]] است؛ از جمله در آخرین ساعات [[جمعه (روز)|روز جمعه]]. بنابر روایتی از [[امام محمد باقر|امام محمد باقر (ع)]]  [[اسم اعظم |اسم اعظم الهی]] در این دعا ذکر شده است. [[:رده:علمای شیعه|عالمان شیعه]]، شرح‌های بسیاری بر این دعا نوشته‌اند.

دعای سمات را [[شیخ طوسی]] در [[مصباح المتهجد]]،<ref> طوسی، مصباح المتهجد، ج۱، ص ۴۲۰ ـ ۴۱۷ </ref> [[ابن طاووس]] در [[جمال الاسبوع]]،<ref> ابن طاووس، جمال الاسبوع، ص ۵۳۸ ـ ۵۳۳ </ref> [[کفعمی]] در [[البلد الامین]]<ref> کفعمی، بلدالامین، ص ۹۱ ـ ۹۰ </ref> و [[المصباح کفعمی|مصباح]]،<ref> کفعمی، مصباح، ص ۴۲۶ ـ ۴۲۴ </ref> [[علامه مجلسی |مجلسی]] در [[بحارالانوار]]<ref> مجلسی، بحارالانوار، ج ۸۷، ص ۱۰۰ـ ۹۶ </ref> و [[زاد المعاد]]<ref> مجلسی، بلد الامین، ص ۳۹۸ ـ ۳۹۵ </ref> با سندهای معتبر از [[محمد بن عثمان عمری]] (از نواب خاص [[امام زمان (عج)]]) از [[امام صادق (ع)]] و ایشان از پدرشان [[امام محمد باقر]](ع) نقل شده است. [[شیخ عباس قمی]] این دعا را در [[مفاتیح الجنان]] <ref> قمی، مفاتیح الجنان، ص ۱۳۵ـ ۱۲۸</ref> به نقل از مصباح شیخ طوسی آورده است.

خواندن این دعا به هنگام غروب آفتاب روزهای [[جمعه]] و شب‌های شنبه [[مستحب]] است و نیز هرکه در وقت رفتن به جایی یا طلب حاجتی و یا روی آوردن به دشمنی که از او بیمناک است یا زمامداری که از او هراسان است این دعا را بخواند حاجت او برآورده می‌شود و از شر دشمن محفوظ می‌ماند و هر کس نتواند این دعا را بخواند این دعا را بنویسد و بر بازوی خود ببندد یا در بغل بگذارد‌‌‌ همان تأثیر را دارد.<ref> دایرة المعارف شیعه، ج ۷، ص ۵۲۷ </ref> شیعیان دعای سمات را در ساعات پایانی روز جمعه به صورت جمع در مکان‌های مذهبی، یا به صورت فردی می‌خوانند.

در دعای سمات سعی شده است خدا را به [[اسم اعظم]]، پیامبران و مکان‌های مقدسی که خداوند در آن مکان‌ها با رسولانش تکلم نمود و بر آنان [[وحی]] فرستاد، قسم داده یا خوانده شود. ابتدای دعا با مناجات خداوند آغاز شده و در ضمن آن به نعمت‌های خداوند اشاره شده است. همراهی [[حضرت موسی]] با [[بنی اسرائیل،]] عبور آن‌ها از دریا و هلاک [[فرعون]] و لشگریان فرعون را یاد کرده است. در بندهای دیگر سخن گفتن خداوند با موسی بن عمران، ابراهیم، اسحاق، یعقوب و اینکه خداوند آن‌ها را یاری رسانده را ذکر کرده است. رحمت خداوند را به [[حضرت آدم]] و ذریه او یادآوری می‌کند و سپس برکت خداوند بر امت‌های گذشته را خاطر نشان می‌کند و بر شمول برکت خداوند بر امت، ذریه و امت [[پیامبر(ص)]] تاکید می‌کند و از خداوند می‌خواهد که بر پیامبر(ص) و خاندان او [[صلوات]] فرستاده و برکت و رحمت خویش را بر آنها شامل کند، کما اینکه بر [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] و آل ابراهیم درود، برکت و رحمت خود را شامل کرده است.