پرش به محتوا

مصر: تفاوت میان نسخه‌ها

۸۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ آوریل ۲۰۲۳
جز
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۱: خط ۷۱:
با وجود سلطه [[امویان]] بر مصر، گرایش‌های شیعی در این سرزمین به طور کامل از بین نرفت.<ref>وردانی، شیعه در مصر، ۱۳۸۲ش، ص۱۷۱.</ref> وجود گرایش‌های شیعی و علوی در مصر، و دوری آن از مرکز خلافت، باعث شد برخی از قیام‌کنندگان علوی، به مصر بروند.{{مدرک}} برخی قیام‌های علویان در مصر، عبارتند از: قیام علی بن محمد، برادر [[محمد بن عبدالله بن حسن|نفس زکیه]]، در [[سال ۱۴۵ هجری قمری|سال ۱۴۵ق]] که با شکست مواجه شد،<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> قیام احمد بن ابراهیم بن عبدالله بن طباطبا در ۲۵۴ق در صعید<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> قیام احمد بن محمد بن عبدالله بن طباطبا در [[سال ۲۵۵ قمری]] در نزدیکی اسکندریه<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۶.</ref> و همچنین قیام ابراهیم بن محمد، از نوادگان امام علی(ع)، معروف به ابن صوفی، در [[سال ۲۵۶ هجری قمری|سال ۲۵۶ق]] در زمان حکومت طولونیان بر مصر، در منطقه صعید.<ref>ابن خلدون، تاریخ، ۱۹۸۸م، ج۴، ص۳۹۲.</ref>
با وجود سلطه [[امویان]] بر مصر، گرایش‌های شیعی در این سرزمین به طور کامل از بین نرفت.<ref>وردانی، شیعه در مصر، ۱۳۸۲ش، ص۱۷۱.</ref> وجود گرایش‌های شیعی و علوی در مصر، و دوری آن از مرکز خلافت، باعث شد برخی از قیام‌کنندگان علوی، به مصر بروند.{{مدرک}} برخی قیام‌های علویان در مصر، عبارتند از: قیام علی بن محمد، برادر [[محمد بن عبدالله بن حسن|نفس زکیه]]، در [[سال ۱۴۵ هجری قمری|سال ۱۴۵ق]] که با شکست مواجه شد،<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> قیام احمد بن ابراهیم بن عبدالله بن طباطبا در ۲۵۴ق در صعید<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> قیام احمد بن محمد بن عبدالله بن طباطبا در [[سال ۲۵۵ قمری]] در نزدیکی اسکندریه<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۶.</ref> و همچنین قیام ابراهیم بن محمد، از نوادگان امام علی(ع)، معروف به ابن صوفی، در [[سال ۲۵۶ هجری قمری|سال ۲۵۶ق]] در زمان حکومت طولونیان بر مصر، در منطقه صعید.<ref>ابن خلدون، تاریخ، ۱۹۸۸م، ج۴، ص۳۹۲.</ref>


چنانکه مقریزی (۷۶۶-۸۴۵ق)، مورخ مشهور مصری در کتاب خود، المواعظ و الاعتبار شرح داده، پس از آنکه در عاشورای ۳۵۰ق، شیعیان در مزار کلثوم، از نوادگان [[امام صادق(ع)]] جمع شدند و به [[عزاداری]] پرداختند، مأموران [[بنی امیه|اموی]] به آنها حمله کرده و بسیاری را کشتند و پس از آن فشار بر [[شیعه|شیعیان]] افزایش یافت؛ تا آنجا که برای آزمودن مردم از آنها می‌پرسیدند «دایی‌ات کیست؟» و اگر پاسخی غیر از «معاویه» می‌شنیدند، آنها را مجازات می‌کردند؛ چرا که معتقد بودند معاویه، «خال المؤمنین»، یعنی دایی مؤمنان است.<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۷.</ref> به گفته مقریزی، در این دوران، منادیانی در [[روز جمعه]] بر در [[جامع عتیق قاهره|جامع عتیق]] فریاد می‌زدند که معاویه دایی مؤمنان است و مناقب او را برمی‌شمردند.<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۷.</ref>{یادداشت| همسران مؤمنان طبق آیه ۶ [[سوره احزاب]]  (وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ)سوره قرآن ام المومنین هستند وبه همین جهت  معاویه که برادر صفیه دختر ابوسفیان یکی از همسران پیامبر است به عنوان خال المؤمنین خوانده شده است.}}
چنانکه مقریزی (۷۶۶-۸۴۵ق)، مورخ مشهور مصری در کتاب خود، المواعظ و الاعتبار شرح داده، پس از آنکه در عاشورای ۳۵۰ق، شیعیان در مزار کلثوم، از نوادگان [[امام صادق(ع)]] جمع شدند و به [[عزاداری]] پرداختند، مأموران [[بنی امیه|اموی]] به آنها حمله کرده و بسیاری را کشتند و پس از آن فشار بر [[شیعه|شیعیان]] افزایش یافت؛ تا آنجا که برای آزمودن مردم از آنها می‌پرسیدند «دایی‌ات کیست؟» و اگر پاسخی غیر از «معاویه» می‌شنیدند، آنها را مجازات می‌کردند؛ چرا که معتقد بودند معاویه، «خال المؤمنین»، یعنی دایی مؤمنان است.<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۷.</ref> به گفته مقریزی، در این دوران، منادیانی در [[روز جمعه]] بر در [[جامع عتیق قاهره|جامع عتیق]] فریاد می‌زدند که معاویه دایی مؤمنان است و مناقب او را برمی‌شمردند.<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۷.</ref>{{یادداشت| همسران مؤمنان طبق آیه ۶ [[سوره احزاب]]  (وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ)سوره قرآن [[ام‌المؤمنین|ام المومنین]] هستند وبه همین جهت  معاویه که برادر [[ام‌حبیبه]] دختر [[ابوسفیان]] یکی از [[همسران پیامبر(ص)|همسران پیامبر]] است به عنوان خال المؤمنین خوانده شده است.}}


===خلافت فاطمیان===
===خلافت فاطمیان===
۱۸٬۴۱۲

ویرایش