فرزندخوانده: تفاوت میان نسخه‌ها
←احکام
(←احکام) |
(←احکام) |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
در [[اسلام]]، فرزندخواندگی به شیوه [[جاهلیت]] و در نظر گرفتن تمام آثار فرزند واقعی، نفی شد. [[قرآن]] با صراحت آن را در [[آیه]] چهارم [[سوره احزاب]] رد می‌کند: «و خدا فرزندخواندگانتان را فرزندانتان نساخت. اینها چیزهایی است که به زبان می‌گویید». این [[آیه]] با واژه «اَدعیاء» (جمع «دَعی») از فرزندخواندگی یاد و بیان می‌کند که رابطه فرزند با پدر و مادر، رابطه‌ای حقیقی و طبیعی است نه تشریفاتی و قراردادی.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۹، ص۳۲۹.</ref> همچنین در آیه بعدی نیز تأکید می‌کند که فرزندان را به نام پدرانشان بخوانید که این نزد خدا منصفانه‌تر است و اگر پدرانشان را نمی‌شناسید آنان را موالی و [[برادران دینی]] خود بدانید. | در [[اسلام]]، فرزندخواندگی به شیوه [[جاهلیت]] و در نظر گرفتن تمام آثار فرزند واقعی، نفی شد. [[قرآن]] با صراحت آن را در [[آیه]] چهارم [[سوره احزاب]] رد می‌کند: «و خدا فرزندخواندگانتان را فرزندانتان نساخت. اینها چیزهایی است که به زبان می‌گویید». این [[آیه]] با واژه «اَدعیاء» (جمع «دَعی») از فرزندخواندگی یاد و بیان می‌کند که رابطه فرزند با پدر و مادر، رابطه‌ای حقیقی و طبیعی است نه تشریفاتی و قراردادی.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۹، ص۳۲۹.</ref> همچنین در آیه بعدی نیز تأکید می‌کند که فرزندان را به نام پدرانشان بخوانید که این نزد خدا منصفانه‌تر است و اگر پدرانشان را نمی‌شناسید آنان را موالی و [[برادران دینی]] خود بدانید. | ||
پیامبر اسلام، قبل از [[بعثت]]، [[زید بن حارثه]] را که هشت سال داشت فرزندخوانده خود برگزید و این فرزندخواندگی سی سال طول کشید.<ref>عالمی طامه، «عقد فرزندخواندگی»، ۱۳۸۷ش، ص۵۲.</ref> اما پس از آن که قرآن فرزندخواندگی را باطل اعلام کرد، پیامبر برای نفی این سنت، با همسر پسرخوانده‌اش پس از آن که زید از او ([[زینب دختر جحش]]) [[طلاق]] گرفت [[ازدواج]] کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۱۹۶.</ref> [[قرآن]] در [[آیه |آیات]] ۳۶ تا ۴۰ [[سوره احزاب]] به ماجرای این ازدواج اشاره می‌کند. همچنین برای پاسخ به این اعتراض که چرا پیامبر با همسر پسرش ازدواج کرد، در آیه چهلم تأکید می‌کند که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله |محمد]] پدر تکوینی و طبیعی (زیستی) هیچ یک از مردان شما نیست، بلکه او [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله |رسول خدا]] و خاتم پیامبران است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۲۴.</ref> | پیامبر اسلام، قبل از [[بعثت]]، [[زید بن حارثه]] را که هشت سال داشت فرزندخوانده خود برگزید و این فرزندخواندگی سی سال طول کشید.<ref>عالمی طامه، «عقد فرزندخواندگی»، ۱۳۸۷ش، ص۵۲.</ref> اما پس از آن که قرآن فرزندخواندگی را باطل اعلام کرد، پیامبر برای نفی این سنت، {{یادداشت| در فقه اسلامی ازدواج انسان با عروس خودش، یعنی همسر پسر واقعی‌اش حرام است ولی همسرِ پسر خوانده عروس واقعی انسان نیست اما جاهلیت چون فرزند خوانده را پسر واقعی می دانست ازدواج با همسرش را حرام می دانست و پس از این که زیدبن حارثه( برده‌ای که خدیجه به پیامبر بخشیده بود وحضرت او را آزاد کرده و به پسر خواندگی پذیرفته بود)همسرش زینب بنت جحش را طلاق داد؛ پیامبر به اذن خدا مأمور شد تا با زادواج با زینب دو سنّت جاهلى را بشكند. | ||
الف: گرفتن همسر پسر خوانده كه در جاهليّت مانند گرفتن همسرِ فرزند ناروا بود. | |||
ب: گرفتن همسر برده‌ى خود كه اين هم در آن زمان، زشت و ناروا بود. قرائتی، تفسیرنور، ۱۳۸۳ش، ج۷، ص۳۷۳. }}با همسر پسرخوانده‌اش پس از آن که زید از او ([[زینب دختر جحش]]) [[طلاق]] گرفت [[ازدواج]] کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۷، ص۱۹۶.</ref> [[قرآن]] در [[آیه |آیات]] ۳۶ تا ۴۰ [[سوره احزاب]] به ماجرای این ازدواج اشاره می‌کند. همچنین برای پاسخ به این اعتراض که چرا پیامبر با همسر پسرش ازدواج کرد، در آیه چهلم تأکید می‌کند که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله |محمد]] پدر تکوینی و طبیعی (زیستی) هیچ یک از مردان شما نیست، بلکه او [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله |رسول خدا]] و خاتم پیامبران است.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۲۴.</ref> | |||
[[قرآن]]، سه اثر مرسوم فرزندخواندگی، یعنی [[نسب|نَسَب]]، [[محارم|مَحرَمیت]] و [[ارث]] را نفی می‌کند: | [[قرآن]]، سه اثر مرسوم فرزندخواندگی، یعنی [[نسب|نَسَب]]، [[محارم|مَحرَمیت]] و [[ارث]] را نفی می‌کند: | ||