فرزندخوانده: تفاوت میان نسخه‌ها
←فرزندخواندگی در قرآن
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
در [[قرآن]]، دوبار به سابقه فرزندخواندگی در پیش از [[اسلام]] اشاره کرده است. مورد اول [[آیه]] نهم [[سوره قصص]] است؛ هنگامی که [[حضرت موسی]] را از آب گرفتند همسر [[فرعون]] ([[آسیه]]) گفت او را به فرزندی بگیریم شاید به ما سودی برساند. مورد دوم آیه ۲۱ [[سوره یوسف]] است؛ وقتی که [[عزیز مصر]] [[یوسف]] را خرید، به همسرش [[زلیخا]] گفت او را به فرزندی بگیریم.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۶، ص۵۲.</ref> | در [[قرآن]]، دوبار به سابقه فرزندخواندگی در پیش از [[اسلام]] اشاره کرده است. مورد اول [[آیه]] نهم [[سوره قصص]] است؛ هنگامی که [[حضرت موسی]] را از آب گرفتند همسر [[فرعون]] ([[آسیه]]) گفت او را به فرزندی بگیریم شاید به ما سودی برساند. مورد دوم آیه ۲۱ [[سوره یوسف]] است؛ وقتی که [[عزیز مصر]] [[یوسف]] را خرید، به همسرش [[زلیخا]] گفت او را به فرزندی بگیریم.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۶، ص۵۲.</ref> | ||
همچنین در آیه ۷۴ [[سوره انعام]]، [[آزر|آزَر]]، پدر [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم]] خوانده شده است، اما از آنجا که او عمو یا همسر مادر حضرت ابراهیم بوده است، نتیجه گرفته‌اند که آزر، حضرت ابراهیم را به فرزندخواندگی پذیرفته بود.<ref>غریب، «زوجین نابارور و فرزندخواندگی از دیدگاه فقه شیعی»، ۱۳۸۷ش، ص۹۹، به نقل از: غفاری، دراسات فی علم الدرایه، ۱۳۶۹ش، ص۱۳۸.</ref> | همچنین در آیه ۷۴ [[سوره انعام]]، [[آزر|آزَر]]، پدر [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم]] خوانده شده است، اما از آنجا که او عمو یا همسر مادر حضرت ابراهیم بوده است، نتیجه گرفته‌اند که آزر، حضرت ابراهیم را به [[فرزندخوانده|فرزندخواندگی]] پذیرفته بود.<ref>غریب، «زوجین نابارور و فرزندخواندگی از دیدگاه فقه شیعی»، ۱۳۸۷ش، ص۹۹، به نقل از: غفاری، دراسات فی علم الدرایه، ۱۳۶۹ش، ص۱۳۸.</ref> | ||
برخی مفسران نیز فرزندخواندگی را از مصادیق پیمانی می‌دانند که در آیه ۳۳ [[سوره نساء]] به آن اشاره شده است: «و کسانی که شما [با آنان] پیمان بسته‌اید».<ref>عالمی طامه، «عقد فرزندخواندگی»، ۱۳۸۷ش، ص۴۸-۴۹؛ تبادکانی، «ارث»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۲، ص۴۸۹.</ref> | برخی مفسران نیز فرزندخواندگی را از مصادیق پیمانی می‌دانند که در آیه ۳۳ [[سوره نساء]] به آن اشاره شده است: «و کسانی که شما [با آنان] پیمان بسته‌اید».<ref>عالمی طامه، «عقد فرزندخواندگی»، ۱۳۸۷ش، ص۴۸-۴۹؛ تبادکانی، «ارث»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۲، ص۴۸۹.</ref> | ||