کاربر ناشناس
تفسیر شریف لاهیجی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mgolpayegani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تفسیر شریف لاهیجی''' نوشته بهاءالدین محمد بن علی شریف لاهیجی از عالمان قرن | '''تفسیر شریف لاهیجی''' نوشته بهاءالدین محمد بن علی شریف لاهیجی از عالمان قرن ۱۱ هجری قمری است. | ||
این اثر که به زبان فارسی و | این اثر که به زبان فارسی و تفسیر کل [[قرآن]] است، به بیانی ساده و قابل فهم برای مخاطبان نگاشته شده است. مفسر در تفسیر آیات، [[روایات]] [[اهل بیت]] را نقل کرده و به اختصار شرح داده است و از این رو تفسیر لاهیجی در زمره تفاسیر روایی محسوب می‌گردد. | ||
== درباره مؤلف == | == درباره مؤلف == | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
== انگیزه تألیف == | == انگیزه تألیف == | ||
خود او در مقدمه تفسیرش می‌گوید:«''غرض این است که ترجمه‌ای مختصر و قابل اعتماد بر مبنای مذهب امامیه برای [[قرآن]] بنویسم''.»<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۱، ص۷۱۸.</ref> | خود او در مقدمه تفسیرش می‌گوید: «''غرض این است که ترجمه‌ای مختصر و قابل اعتماد بر مبنای مذهب امامیه برای [[قرآن]] بنویسم''.»<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۱، ص۷۱۸.</ref> | ||
== تاریخ و مکان نگارش == | == تاریخ و مکان نگارش == | ||
{{تفسیر}} | {{تفسیر}} | ||
گفته شده شریف لاهیجی تألیف تفسیرش را در «پنته» یا «پشا»ی [[هند]] در سال ۱۰۸۶ق به پایان رسانیده است.<ref>امیر توحیدی، روش تفسیری شریف لاهیجی در | گفته شده شریف لاهیجی تألیف تفسیرش را در «پنته» یا «پشا»ی [[هند]] در سال ۱۰۸۶ق به پایان رسانیده است.<ref>امیر توحیدی، روش تفسیری شریف لاهیجی در بهره‌گیری از اختلاف قرائات.</ref> <ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۱، ص۷۱۸.</ref> | ||
مصحح کتاب در این باره می‌گوید:{{سخ}}«این تفسیر چنان که در صفحه ۱۲ ملاحظه می‌شود در هند پایان یافته، و علامه جلیل، حبر خبیر، [[سید ابوالقاسم رضوی قمی]] که تفسیر گرانبهای «[[لوامع التنزیل و سواطع التأویل]]» را در هند تألیف نموده بر آن مطلع بوده و ضمن معرفی تفاسیر معتبره شیعه آن را از مدارک تفسیر خود قرار داده و گفته است «'''و تفسیر ملا بهاء الدین، کنایه از آن بها می‌باشد'''» و تا آخر به همین عنوان آن را مورد استفاده قرار داده است. | مصحح کتاب در این باره می‌گوید:{{سخ}}«این تفسیر چنان که در صفحه ۱۲ ملاحظه می‌شود در هند پایان یافته، و علامه جلیل، حبر خبیر، [[سید ابوالقاسم رضوی قمی]] که تفسیر گرانبهای «[[لوامع التنزیل و سواطع التأویل]]» را در هند تألیف نموده بر آن مطلع بوده و ضمن معرفی تفاسیر معتبره شیعه آن را از مدارک تفسیر خود قرار داده و گفته است «'''و تفسیر ملا بهاء الدین، کنایه از آن بها می‌باشد'''» و تا آخر به همین عنوان آن را مورد استفاده قرار داده است. | ||
این موضوع بر ابهام شرح حال مفسر می‌افزاید، و برای ما حل این معما ممکن نشد که در چه زمان و چگونه مفسر از لاهیجان به هند رفته و تفسیر را در آنجا بپایان رسانده است. | این موضوع بر ابهام شرح حال مفسر می‌افزاید، و برای ما حل این معما ممکن نشد که در چه زمان و چگونه مفسر از لاهیجان به هند رفته و تفسیر را در آنجا بپایان رسانده است. | ||
و از عجائب | و از عجائب اینکه در حاشیه جلد اول «لوامع التنزیل» مذکور، خلاصه دست و پا شکسته نصف این تفسیر (از [[فاتحة الکتاب|فاتحه]] تا [[سوره کهف|کهف]]) تحت عنوان «'''تفسیر البهیة لملا بهاء الدین الهندی'''» چاپ شده است، نظر بجهاتی مظنون آنست که «بهاء الدین» نامی از اهل هند، نسخه‌ای از این کتاب بدست آورده و مطالب آن را مُلَخّصا فرا گرفته و بخود نسبت داده است، از جمله تصرفات نابجا اینکه خطبه و دیباچه کتاب که باید مشتمل بر معرفی و نام و نشان مفسر باشد بکلی حذف شده است. دیگر آنکه مطالب کم و زیاد شده و تحریفاتی در آنها دیده می‌شود، دیگر آنکه در کتب رجال حتی در کتاب تذکره علمای هند ملقب به «'''تحفة الفضلاء فی تراجم الکملاء'''» و همچنین «'''نجوم السماء فاضل کشمیری'''» اسمی از شخصی بنام «بهاء الدین هندی» برده نشده است. بلی گاهی چنین تعبیری نسبت به [[فاضل هندی]] صاحب «[[کشف اللثام]]» در سایر کتب شده است ولی به نظر نمی‌آید که وی تفسیری داشته باشد.»<ref>تفسیر شریف لاهیجی، ج۱، ص۹ و ۱۰.</ref> | ||
== نبودن نام تفسیر در الذریعه == | == نبودن نام تفسیر در الذریعه == | ||