تفسیر شریف لاهیجی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

گفته شده شریف لاهیجی تألیف تفسیرش را در «پنته» یا «پشا»ی هند در سال ۱۰۸۶ق به پایان رسانیده است.<ref>امیر توحیدی، روش تفسیری شریف لاهیجی در بهره گیری از اختلاف قرائات.</ref> <ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۱، ص۷۱۸.</ref>

مصحح کتاب در این باره می‌گوید: این تفسیر چنان که در صفحه ۱۲ ملاحظه میشود در هند پایان یافته، و علامه جلیل، حبر خبیر، سید ابو القاسم رضوی قمی که تفسیر گرانبهای «لوامع التنزیل و سواطع التأویل» را در هند تألیف نموده بر آن مطلع بوده و ضمن معرفی تفاسیر معتبره شیعه آن را از مدارک تفسیر خود قرار داده و گفته است «و تفسیر ملا بهاء الدین، کنایه از آن بها میباشد» و تا آخر بهمین عنوان آن را مورد استفاده قرار داده است.

این موضوع بر ابهام شرح حال مفسر میافزاید، و برای ما حل این معما ممکن نشد که در چه زمان و چگونه مفسر از لاهیجان بهند رفته و تفسیر را در آنجا بپایان رسانده است.

و از عجائب اینکه در حاشیه جلد اول «لوامع التنزیل» مذکور، خلاصه دست و پا شکسته نصف این تفسیر (از فاتحه تا کهف) تحت عنوان «تفسیر البهیة لملا بهاء الدین الهندی» چاپ شده است، نظر بجهاتی مظنون آنست که «بهاء الدین» نامی از اهل هند نسخهای از این کتاب بدست آورده و مطالب آن را ملخصا فرا گرفته و بخود نسبت داده است، از جمله تصرفات نابجا اینکه خطبه و دیباچه کتاب که باید مشتمل بر معرفی و نام و نشان مفسر باشد بکلی حذف شده است، دیگر آنکه مطالب کم و زیاد شده و تحریفاتی در آنها دیده میشود، دیگر آنکه در کتب رجال حتی در کتاب تذکره علمای هند ملقب به «تحفة الفضلاء فی تراجم الکملاء» و همچنین «نجوم السماء فاضل کشمیری» اسمی از شخصی بنام «بهاء الدین هندی» برده نشده است. بلی گاهی چنین تعبیری نسبت بفاضل هندی صاحب «کشف اللثام» در سایر کتب شده است ولی بنظر نمیآید که وی تفسیری داشته باشد.<ref>تفسیر شریف لاهیجی، ج۱، ص۹و۱۰.</ref>