قبا: تفاوت میان نسخه‌ها

"قَبا" تن‌پوشی است که امروزه جزئی از لباس روحانیان (شیعه) به شمار می‌رود. دوخت قبا خیاطان ویژه‌ای دارد که طلاب حوزوی به آنان مراجعه می‌کنند. قبا روی پیراهن و شلوار پوشیده می‌شود و روی آن نیز عبا انداخته می‌شود. قبا تا پیش‌ از تغییر اجباری لباس در دوران پهلوی، لباس عمومی مردم ایران بوده است.

قبا واژه‌ای عربی است : قَبَاء (ج: أَقْبِیة) از ریشه «قبو»؛ که بر روی پیراهن پوشند. این بالاپوش قدمتی دیرین دارد تا آن‌جا که نوشته‌اند جد اعلای سادات طباطبایی به این جهت که در کودکی نمی‌توانسته کلمه قبا را درست تلفظ کند و به آن طبا می‌گفته به «طبا طبا» مشهور شده است! همچنین واژه قبا در ادبیات و شعر فارسی، فراوان به کار رفته است:

قبا، جیب‌های بزرگی دارد و حکمت آن این است که دامنه‌آن را بشود هنگام طهارت و وضو، جمع کرد و داخل جیب نهاد. برای همین، قبا از دو طرف راست و چپ پایین، چاک دارد که هم بتوان به راحتی گام برداشت و هم آن را تا کرد و در جیب گذاشت.

امروزه در شهرهایی که حوزه علمیه پرجمعیتی دارند مانند قم، نجف، مشهد و اصفهان، خیاطان ویژه‌ای لباس روحانیت می‌دوزند که مهم‌ترین آن قبا است. زنان دیگر قبا نمی‌پوشند و لباس رسمی مردان، کت و شلوار شده است.