حروف مقطعه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حروفِ مُقَطَّعَه'''، یک یا چند حرف که در آغاز ۲۹ [[سوره]] [[قرآن کریم]]، پس از [[بسم الله الرحمن الرحیم|بَسْمَلَه]]، قرار دارند و جداجدا و گسسته خوانده می‌شوند.

یکی از قدیم‌ترین و پرطرفدارترین نظریه‌ها در تفسیر حروف مقطعه این است که دلیل آغاز شدن ۲۹ سوره قرآن با این حروف، آن است که تازیان بفهمند این قرآنِ [[معجزه]]، از همان حروفی نظم و تألیف یافته است که با آن سخن می‌گویند و متون معمولی خود را با آن تألیف می‌کنند، پس اگر مدعی‌اند این قرآن کلام خدا نیست، مثلش را بیاورند.

== معرفی ==

حروفِ مُقَطَّعَه، یک یا چند حرف که در آغاز ۲۹ سوره قرآن کریم، پس از [[بسم الله الرحمن الرحیم|بَسْمَلَه]]، قرار دارند و جداجدا و گسسته خوانده می‌شوند، مانند الم (الف، لام، میم)، یس (یا، سین)، ص(صاد). نام‌های دیگر این حروف عبارت‌اند از: مُقَطَّعات،<ref>ر.ک: مجلسی، ج۸۹، ص۳۷۳</ref> حروف الفواتح، اوائلُ السُّوَر<ref>د.اسلام، چاپ دوم، ذیل Al- Kuran.4</ref> و فَواتحُ السُّوَر.<ref>طبری، ۱۳۷۳، ذیل بقره: ۱؛ صالح، ص۲۳۴؛ بلاشر، ص۱۴۴</ref> قرآن شناسان غربی عموماً از آنها با عنوان «‌حروف رازآمیز‌» یاد می‌کنند.<ref>د.اسلام، چاپ دوم، ذیل Al- Kuran.4</ref> عنوان‌های اوائل السّور و فواتح السّور با اندکی تسامح آمیخته است، زیرا حروف مقطعه در واقع، بخشی و گونه‌ای از فواتح سُوَرند.<ref>ر.ک: سیوطی، ج۳، ص۳۶۱</ref> سوره‌هایی که با این حروف آغاز می‌شوند، [[مکی و مدنی|مکی‌اند]]، به جز [[سوره بقره|بقره]] و [[سوره آل عمران|آل عمران]]، که آن دو هم در سال‌های آغازین دوره مدنی نازل شده‌اند. مطابق شمارش کوفی، که از [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی طالب علیه‌السلام]] منقول است،<ref>ر.ک: شاطبی، ص۶</ref> حروف مقطعه در پاره‌ای از سوره‌ها [[آیه]] مستقل به شمار آمده<ref>برای نمونه ر.ک: بقره، آل عمران و اعراف</ref> و در برخی سوره‌ها هم آیه مستقل محسوب نشده‌اند.<ref>برای نمونه ر.ک: یونس و هود</ref>