کاربر ناشناس
منذر بن جارود: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hasaninasab جز (اضافه کردن نامه رسان به منذر در بصره) |
imported>Mgolpayegani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مُنذِر بن جارود''' از جمله سپاهیان [[امام علی(ع)]] و کارگزاران او بوده است. وی در ابتدا به خاطر جایگاه پدرش [[جارود]] و همچنین وفاداری در [[جنگ جمل]] و [[جنگ صفین]] مورد اعتماد امام علی(ع) بود اما به دلیل خیانت در بیت المال مورد توبیخ وی قرار گرفت. او در جریان دعوت [[امام حسین(ع)]] از بزرگان [[بصره]] نامه و نامه‌رسان وی را تسلیم [[عبیدالله بن زیاد]] کرد. منذر در برابر قیام [[مختار]] بی طرف بود. وی سرانجام کارگزار [[امویان]] در هند شد. | '''مُنذِر بن جارود''' از جمله سپاهیان [[امام علی(ع)]] و کارگزاران او بوده است. وی در ابتدا به خاطر جایگاه پدرش [[جارود]] و همچنین وفاداری در [[جنگ جمل]] و [[جنگ صفین]] مورد اعتماد امام علی(ع) بود اما به دلیل خیانت در بیت المال مورد توبیخ وی قرار گرفت. او در جریان دعوت [[امام حسین(ع)]] از بزرگان [[بصره]] نامه و نامه‌رسان وی را تسلیم [[عبیدالله بن زیاد]] کرد. منذر در برابر قیام [[مختار]] بی طرف بود. وی سرانجام کارگزار [[امویان]] در [[هند]] شد. | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
وی در جریان جنگ صفین نقش مثبتی در تهییج مردم برای شرکت در جنگ ایفا نمود<ref>ابن أَعْثَم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۹۰</ref> و در ماجرای [[حکمیت]] نیز ضمن ایراد سخنانی به امام اعلام وفاداری کرد.<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۴، ص۲۰۳</ref> | وی در جریان جنگ صفین نقش مثبتی در تهییج مردم برای شرکت در جنگ ایفا نمود<ref>ابن أَعْثَم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۹۰</ref> و در ماجرای [[حکمیت]] نیز ضمن ایراد سخنانی به امام اعلام وفاداری کرد.<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۴، ص۲۰۳</ref> | ||
منذر بن جارود پس از جنگ صفین به عنوان فرماندار استخر [[منطقه فارس|فارس]] منصوب | منذر بن جارود پس از جنگ صفین به عنوان فرماندار استخر [[منطقه فارس|فارس]] منصوب شد؛ اما در پی شکایت اهالی استخر درباره فساد مالی و اخلاقی منذر، امام علی(ع) در نامهای سبب اعتماد به وی را جایگاه پدرش بیان کرد و ضمن برشمردن اشتباهاتش او را از این مقام برکنار نمود. منذر پس از بازگشت به کوفه زندانی شد اما پس از شفاعت [[صعصعه بن صوحان]] و پرداخت سی هزار درهم غرامت، از زندان آزاد گردید.<ref>یعقوبی، تاريخ اليعقوبي، دار صادر، ج۲، ص۲۰۴ </ref> | ||
بر اساس نظر بعضی منذر هم نظر با خوارج بود.<ref>الزركلي، الاعلام للزركلي، ۱۹۸۹م، ج۷، ص۲۹۲</ref> | بر اساس نظر بعضی منذر هم نظر با خوارج بود.<ref>الزركلي، الاعلام للزركلي، ۱۹۸۹م، ج۷، ص۲۹۲</ref> | ||
== واکنش به دعوت امام حسین(ع)== | == واکنش به دعوت امام حسین(ع)== | ||
منذر بن جارود هنگام آغاز قیام [[امام حسین(ع)]] از بزرگان بصره بوده است.<ref>الدِّينَوري، الأخبار الطوال، به تحقيق عبدالمنعم عامر، ۱۹۶۰م، ج۱، ص۲۳۲ </ref> امام(ع) در نامهای به بزرگان بصره از جمله منذر دعوت به همراهی نمود اما وی نامه و نامه‌رسان ([[سلیمان بن رزین]]) را تسلیم عبیدالله کرد.<ref>الدِّينَوري، الأخبار الطوال، به تحقيق عبدالمنعم عامر، ۱۹۶۰م، ج۱، ص۲۳۱ </ref> درباره نحوه رفتار او با نامه‌رسان دو نظر وجود دارد. عده‌ای معتقدند که منذر به گمان آنکه نامه از جانب [[عبیدالله بن زیاد]] است چنین عملی را مرتکب شده است<ref>ابن اعثم، الفتوح، | منذر بن جارود هنگام آغاز قیام [[امام حسین(ع)]] از بزرگان بصره بوده است.<ref>الدِّينَوري، الأخبار الطوال، به تحقيق عبدالمنعم عامر، ۱۹۶۰م، ج۱، ص۲۳۲ </ref> امام(ع) در نامهای به بزرگان بصره از جمله منذر دعوت به همراهی نمود اما وی نامه و نامه‌رسان ([[سلیمان بن رزین]]) را تسلیم عبیدالله کرد.<ref>الدِّينَوري، الأخبار الطوال، به تحقيق عبدالمنعم عامر، ۱۹۶۰م، ج۱، ص۲۳۱ </ref> درباره نحوه رفتار او با نامه‌رسان دو نظر وجود دارد. عده‌ای معتقدند که منذر به گمان آنکه نامه از جانب [[عبیدالله بن زیاد]] است چنین عملی را مرتکب شده است<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۳۷</ref> اما در مقابل برخی معتقدند وی با عبیدالله هم سو و هم رأی بود و این اقدام وی نیز متأثر از همین هم سوئی بوده است. اینان شاهد این هم‌سوئی را تزویج دختر منذر با عبیدالله می‌دانند.<ref> مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)تفسیر نهج البلاغه، ج۱۱، ص۳۸۳</ref> | ||
==بی طرفی در قیام مختار== | ==بی طرفی در قیام مختار== | ||