کامل بهائی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

عماد الدین، حسن بن علی بن محمد طبری یا طبرسی مازندرانی، از عالمان شیعه قرن هفتم، و از جمله فقها و متکلمین شناخته شده این قرن است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۱۲.</ref> در کتاب‌های فقهی، از او با عنوان عماد طبری و عمادالدین طبری یاد شده است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۱۲.</ref> در میان شیعیان امامی قرن ششم و هفتم، دو نفر با نام عمادالدین طبری شهرت دارند و هر کدام آثاری از خود بر جای گذاشته‌اند. یکی حسن بن علی طبری مؤلف [[تحفة الابرار]]، کامل بهایی و [[مناقب الطاهرین]] است که تا سال ۷۰۱ق در حیات بوده و دیگری [[محمد بن علی طبری]] مؤلف [[بشارة المصطفی]] است که تا سال ۵۵۳ق زنده بوده است، و نباید با مولف کامل بهائی اشتباه شود.<ref>طبری، کامل بهایی، ۱۳۸۳ش، مقدمه کتاب.</ref> عمادالدین طبری معاصر [[خواجه نصیرالدین طوسی]] بوده است و در سال ۶۷۲ق به دعوت بهاء‌الدین محمد جوینی، والی [[اصفهان]]، به این شهر سفر کرده و مدت هفت سال در اصفهان اقامت داشته است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۱۳.</ref> کتاب کامل بهائی را در همین زمان، و به تصریح خود مؤلف، در سال ۶۷۵ق نوشته است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۱۳.</ref>