کاربر ناشناس
عبیدالله بن زیاد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←نقش ابن زیاد در واقعه کربلا: اصلاح
imported>Alipour جز (←نقش ابن زیاد در واقعه کربلا: اصلاح) |
imported>Alipour جز (←نقش ابن زیاد در واقعه کربلا: اصلاح) |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
*'''مجادله با حضرت زینب(س)''' | *'''مجادله با حضرت زینب(س)''' | ||
پس از ورود [[اسیران کربلا]] به کوفه، آنان را به کاخ حکومتی عبیدالله آوردند. به نقل منابع، حضرت زینب(س) با | پس از ورود [[اسیران کربلا]] به کوفه، آنان را به کاخ حکومتی عبیدالله آوردند. به نقل منابع، حضرت زینب(س) با جامه های کهنه و بدون آنکه به عبیدالله و مجلس او اعتنا کند، در گوشه‌ای نشست. عبیدالله سه بار از او پرسید: «کیستی؟» ولی جوابی نشنید. سرانجام یکی از کسانی که در مجلس بود، گفت: «زینب، دختر علی ابن ابی طالب است.» ابن زیاد گویا از بی‌اعتنایی زینب به خشم آمده بود. به طعنه گفت: «سپاس خدا را که شما را رسوا نمود و دروغگوی‌تان را آشکار ساخت.» | ||
حضرت زینب جواب داد: «سپاس خدا را که ما را با پیامبرش گرامی داشت، از آلودگی و پلیدی، پاک ساخت. آن که گناهکار است، رسوا می‌گردد و آن که بدکار است دروغ می‌گوید و او ما نیستیم.» | حضرت زینب جواب داد: «سپاس خدا را که ما را با پیامبرش گرامی داشت، از آلودگی و پلیدی، پاک ساخت. آن که گناهکار است، رسوا می‌گردد و آن که بدکار است دروغ می‌گوید و او ما نیستیم.» | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
ابن زیاد خشمگین شد و گفته‌اند که قصد کشتن زینب را کرد که با وساطت عمرو بن حُرَیث منصرف شد و گفت: «خداوند دل مرا با کشته شدن برادر سرکش و دیگر شورشیان و هواخواهان خاندانت آرامش بخشید.» | ابن زیاد خشمگین شد و گفته‌اند که قصد کشتن زینب را کرد که با وساطت عمرو بن حُرَیث منصرف شد و گفت: «خداوند دل مرا با کشته شدن برادر سرکش و دیگر شورشیان و هواخواهان خاندانت آرامش بخشید.» | ||
حضرت زینب گفت: «به خدا قسم که بزرگ مرا کشتی، شاخه و برگ مرا بریدی، اصل و ریشه‌ام را از بن برکندی. اگر شفای دل تو در اینها است، پس شفا | حضرت زینب گفت: «به خدا قسم که بزرگ مرا کشتی، شاخه و برگ مرا بریدی، اصل و ریشه‌ام را از بن برکندی. اگر شفای دل تو در اینها است، پس شفا یافته ای.» | ||
ابن زیاد گفت: «او نیز چون [[امام علی(ع)|پدرش]] قافیه به هم می‌بافد و مثل او به سجع سخن می‌گوید.»<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۱۵ و ۱۱۶.</ref> | ابن زیاد گفت: «او نیز چون [[امام علی(ع)|پدرش]] قافیه به هم می‌بافد و مثل او به سجع سخن می‌گوید.»<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۱۵ و ۱۱۶.</ref> | ||