کاربر ناشناس
قرض: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←در قرآن
imported>Mgolpayegani جز (←پانویس) |
imported>Mgolpayegani جز (←در قرآن) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
در قرآن، آيات زيادى وجود دارد كه در آنها كلمه قرض به صورت «قرض حسن» (قرض الحسنة) به كار رفته است.<ref>بقره، آيه ۲۴۵؛ مزمل، آيه ۲۰؛ تغابن، آيه ۱۷؛ حديد، آيه ۱۱ و ۱۸.</ref> | در قرآن، آيات زيادى وجود دارد كه در آنها كلمه قرض به صورت «قرض حسن» (قرض الحسنة) به كار رفته است.<ref>بقره، آيه ۲۴۵؛ مزمل، آيه ۲۰؛ تغابن، آيه ۱۷؛ حديد، آيه ۱۱ و ۱۸.</ref> | ||
برخی مفسران درباره این آیات معتقدند كه منظور از قرض حسن همان قرض اصطلاحی است؛ زيرا قرض دادن به خداوند امكان ندارد، پس اين آيات حمل بر قرض دادن به مومنان میشوند. اما به اين برداشت اعتراض شده است براین اساس که قرض دادن به خدا در این آیات استعاره است براى اعمال صالح؛ زيرا اعمال صالحى كه بنده مومن انجام می‌دهد، عوض آن در آخرت براى وى محفوظ است. بنابراين، اين آیات دلالتی بر مشروعيت قرض به بندگان ندارند.<ref>طريحى، مجمع البحرين، ج۴، ص۲۲۶</ref> آنان قائلند که مراد از قرض دادن به خداوند در اين آيات، [[انفاق]] و [[صدقه]] در راه خداست.<ref>طوسی، التبيان، ج۲، ص۲۸۷؛ طبرسی، مجمع البيان، | برخی مفسران درباره این آیات معتقدند كه منظور از قرض حسن همان قرض اصطلاحی است؛ زيرا قرض دادن به خداوند امكان ندارد، پس اين آيات حمل بر قرض دادن به مومنان میشوند. اما به اين برداشت اعتراض شده است براین اساس که قرض دادن به خدا در این آیات استعاره است براى اعمال صالح؛ زيرا اعمال صالحى كه بنده مومن انجام می‌دهد، عوض آن در آخرت براى وى محفوظ است. بنابراين، اين آیات دلالتی بر مشروعيت قرض به بندگان ندارند.<ref>طريحى، مجمع البحرين، ج۴، ص۲۲۶</ref> آنان قائلند که مراد از قرض دادن به خداوند در اين آيات، [[انفاق]] و [[صدقه]] در راه خداست.<ref>طوسی، التبيان، ج۲، ص۲۸۷؛ طبرسی، مجمع البيان، ج۳، ص۷۳، طباطبایی، الميزان، ج۲، ص۲۸۴؛ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۲، ص۱۶۰.</ref> | ||
برخی از علمای [[شیعه]] مانند [[محقق اردبیلی]] آيات را به صورتى عام معنا كرده‌اند، تا شامل قرض هم بشود. آنان مراد از قرض دادن به خدا را هرگونه انجام عمل نيک براى خدا می‌‌دانند چه با فدا كردن جان در [[جهاد]] يا تلاش در تحصيل علوم و واجبات دينى يا سعى در برآوردن نياز افراد نيازمند و چه به صورت قرض يا غير آن.<ref>محقق اردبیلی، زبده البيان، ص۴۵۱.</ref> | برخی از علمای [[شیعه]] مانند [[محقق اردبیلی]] آيات را به صورتى عام معنا كرده‌اند، تا شامل قرض هم بشود. آنان مراد از قرض دادن به خدا را هرگونه انجام عمل نيک براى خدا می‌‌دانند چه با فدا كردن جان در [[جهاد]] يا تلاش در تحصيل علوم و واجبات دينى يا سعى در برآوردن نياز افراد نيازمند و چه به صورت قرض يا غير آن.<ref>محقق اردبیلی، زبده البيان، ص۴۵۱.</ref> | ||